Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2014

Πρόστιμο 10 εκατ. ευρώ στην Ελλάδα για τις παράνομες χωματερές

πηγή: left.gr

Την επιβολή χρηματικών κυρώσεων στην Ελλάδα αποφάσισε σήμερα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο κρίνοντας ότι η χώρα δεν έχει εφαρμόσει προηγούμενη απόφασή του 2005, με την οποία διαπιστώθηκε ότι υπήρξε παράβαση των υποχρεώσεων με βάση την κοινοτική οδηγία «περί των στερεών αποβλήτων».

Ειδικότερα, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποφάσισε την επιβολή ενός κατ' αποκοπήν ποσού 10 εκατ. ευρώ αλλά και μέχρι την πλήρη εκτέλεση της απόφασης του 2005 χρηματική ποινή, της οποίας το ποσό θα εξαρτάται από την πρόοδο στην -εκ μέρους της Ελλάδας- εκτέλεση της απόφασης αυτής και το οποίο θα ανέλθει, ελλείψει τέτοιας προόδου, σε 14 και πλέον εκατ. ευρώ ανά εξάμηνο καθυστέρησης.

Με μια πρώτη απόφαση το 2005 το Δικαστήριο έκρινε ότι η Ελλάδα παρέβη την οδηγία, επειδή τον Φεβρουάριο του έτους 2004, λειτουργούσαν ακόμα στην επικράτειά της 1.125 χώροι ανεξέλεγκτης διαθέσεως αποβλήτων, η δε παύση της λειτουργίας όλων των παράνομων και ανεξέλεγκτων χώρων διάθεσης αποβλήτων δεν προβλεπόταν παρά για το έτος 2008.

Το 2009, εκτιμώντας ότι η Ελλάδα δεν είχε συμμορφωθεί πλήρως προς την απόφαση του 2005, η Επιτροπή απέστειλε έγγραφο οχλήσεως και, το 2010, συμπληρωματικό έγγραφο οχλήσεως. Εκτιμώντας ότι εξακολουθούσε να υφίσταται πρόβλημα, όσον αφορά τόσο τον αριθμό των χώρων ανεξέλεγκτης διαθέσεως αποβλήτων όσο και την έλλειψη επαρκούς αριθμού κατάλληλων χώρων διαθέσεως αποβλήτων, το 2013 η Επιτροπή αποφάσισε να ασκήσει την παρούσα προσφυγή.

Η Ελλάδα και η Επιτροπή πληροφόρησαν το Δικαστήριο, τον Μάιο του 2014, απαντώντας σε ερώτησή του, ότι, επί συνόλου 293 χώρων ανεξέλεγκτης διαθέσεως αποβλήτων, 70 εξακολουθούσαν να λειτουργούν και 223, μολονότι είχε παύσει η λειτουργία τους, δεν είχαν ακόμη αποκατασταθεί.

Με τη σημερινή απόφασή του το Δικαστήριο υπενθυμίζει ότι στις 29 Δεκεμβρίου 2010, και σύμφωνα με πληροφορίες που παρέσχε η Ελλάδα στο Δικαστήριο τον Μάιο του 2014, η Ελλάδα δεν έλαβε ακόμα όλα τα αναγκαία μέτρα προς εκτέλεση της αποφάσεως του 2005. Υπό τις συνθήκες αυτές, το Δικαστήριο έκρινε ότι δικαιολογείται η επιβολή χρηματικών κυρώσεων στην Ελλάδα.

Σύμφωνα με το Ευρωδικαστήριο, η εκτέλεση της απόφασης προϋποθέτει την παύση της λειτουργίας των χώρων ανεξέλεγκτης διάθεσης αποβλήτων, την αποκατάστασή τους στην πράξη (και όχι μόνον τον προγραμματισμό της αποκαταστάσεώς τους), καθώς και τη δημιουργία των αναγκαίων εγκαταστάσεων, προς εξασφάλιση της διαρκούς τήρησης της οδηγίας και της αποφυγής της δημιουργίας νέων χώρων ανεξέλεγκτης διάθεσης αποβλήτων.

Το Δικαστήριο αναφέρει ακόμη ότι κρίνει πρόσφορο να προσδιορίσει τη χρηματική ποινή σε εξαμηνιαία βάση, προκειμένου να παρασχεθεί η δυνατότητα στην Επιτροπή να εκτιμά την πρόοδο των μέτρων εκτέλεσης. Έτσι, για το πρώτο εξάμηνο μετά την έκδοση της σημερινής απόφασης, η χρηματική ποινή θα υπολογιστεί με βάση αρχικό ποσό ύψους 14.520.000 ευρώ, από το οποίο θα αφαιρείται ποσό 40.000 ευρώ ανά χώρο ανεξέλεγκτης διάθεσης αποβλήτων, ο οποίος είτε έπαυσε να λειτουργεί, είτε αποκαταστάθηκε και 80.000 ευρώ ανά χώρο, που ταυτόχρονα έπαυσε να λειτουργεί και αποκαταστάθηκε. Για κάθε επόμενο εξάμηνο, η οφειλόμενη χρηματική ποινή θα υπολογίζεται με βάση το καθορισθέν για το προηγούμενο εξάμηνο ποσό, εφαρμοζόμενων των ίδιων μειώσεων σε συνάρτηση με τις πραγματοποιηθείσες κατά τη διάρκεια του εξαμήνου αυτού παύσεις της λειτουργίας και τις αποκαταστάσεις των ως άνω χώρων.

Η οδηγία περί των στερεών αποβλήτων επιβάλλει στα κράτη- μέλη να εξασφαλίζουν ότι η διάθεση ή η αξιοποίηση των αποβλήτων πραγματοποιείται χωρίς να τίθεται σε κίνδυνο η υγεία του ανθρώπου και χωρίς να βλάπτεται το περιβάλλον, τα υποχρεώνει επίσης να απαγορεύουν την εγκατάλειψη, την απόρριψη και την ανεξέλεγκτη διάθεση των αποβλήτων. Κάθε κάτοχος αποβλήτων οφείλει να τα παραδίδει σε επιχείρηση που διασφαλίζει την αξιοποίηση ή τη διάθεσή τους σύμφωνα με την οδηγία. Κάθε τέτοια επιχείρηση οφείλει να λαμβάνει άδεια της αρμόδιας Αρχής.

Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2014

Δημοτικοί και κοινωνικοί λαχανόκηποι στην Ελλάδα

Μία νέα τάση για τα ελληνικά δεδομένα έρχεται για να μείνει. Η πρωτοβουλία ξεκίνησε στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης και ονομάζεται δημοτικοί ή κοινωνικοί λαχανόκηποι.
Σε μια εποχή που ο καθένας από μας αναζητεί διεξόδους τόσο σε οικονομικό, όσο σε κοινωνικό επίπεδο, οι κοινωνικοί λαχανόκηποι μπορεί να είναι μια καλή ευκαιρία για δημιουργία, επαφή με τη μητέρα γη καθώς και ενίσχυση στα οικονομικά βάρη του νοικοκυριού, αλλά και για αλληλεγγύη προς τον συνάνθρωπο.

Τι είναι όμως οι αστικοί και κοινωνικοί λαχανόκηποι;

Δημοτικοί ή αστικοί λαχανόκηποι είναι μικρά τεμάχια γης μέσα ή γύρω από τις πόλεις, παραχωρημένα εκ μέρους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, έναντι συμβολικού ή όχι ενοικίου στους κατοίκους της περιοχής, για να καλλιεργήσουν τα δικά τους λαχανικά και φρούτα.

Οι κοινωνικοί λαχανόκηποι μπορεί επίσης να είναι παραχωρημένες εκτάσεις είτε από δήμους είτε από ιδιώτες σε διάφορους κοινωνικούς φορείς οι οποίοι σε συνεργασία με εργαζόμενους σε κοινωφελείς σκοπούς και εθελοντές τις καλλιεργούν με σκοπό τη διάθεση των προϊόντων σε οργανώσεις ή συλλόγους με φιλανθρωπικό έργο (κοινωνικά παντοπωλεία, συσσίτια) ή ιδιώτες που έχουν πραγματική ανάγκη.



Δημοτικός Λαχανόκηπος

Ιστορία
Μπορεί στη χώρα μας οι αστικοί λαχανόκηποι να είναι μία καινούργια συνήθεια, όμως υπάρχουν εδώ και 150 χρόνια τουλάχιστον για την Τοπική Αυτοδιοίκηση στην Ευρώπη και στην Αμερική (όπως, για παράδειγμα, το Βανκούβερ στον Καναδά, η Νέα Ορλεάνη και το Ντιτρόιτ στις ΗΠΑ, το Ροσάριο στην Αργεντινή, το Φράιμπουργκ και το Βερολίνο στη Γερμανία, το Παρίσι στη Γαλλία κ.λπ.). 

Οι κατανεμημένες εκτάσεις καλλιεργήσιμης γης (allotments) θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι οι πρόδρομοι του κινήματος της αστικής γεωργίας. Πρωτοεμφανίστηκαν τον 18ο αιώνα στη Βρετανία, με σκοπό τη λύση των προβλημάτων που προκαλούσε η φτώχεια.

Έναν αιώνα αργότερα, απάντηση στο ίδιο πρόβλημα έρχονται να δώσουν οι «κήποι των φτωχών» στη Γερμανία. Η αστική γεωργία εξαπλώνεται σε όλη την Ευρώπη με τη Βιομηχανική Επανάσταση.

 

Λειτουργία

Όσον αφορά τους δημοτικούς ή αστικούς λαχανόκηπους η παραχώρηση των εκτάσεων γίνεται από τους Δήμους σε μεμονωμένους δημότες, με σκοπό την καλλιέργειά τους με εποχικά κηπευτικά ή αρωματικά φυτά για δική τους χρήση.

 Η επιλογή των δικαιούχων συνήθως γίνεται με κοινωνικά και οικονομικά κριτήρια, δηλαδή προηγούνται οι άνεργοι, οι πολύτεκνοι και πολίτες με χαμηλά ή μηδαμινά εισοδήματα. Οι καλλιεργητές λαμβάνουν τακτικά οδηγίες και συμβουλές από τους γεωπόνους των δήμων.

Οι κοινωνικοί λαχανόκηποι μπορεί να παραχωρηθούν εκτός από τους φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και από ιδιώτες που έχουν ακαλλιέργητες εκτάσεις συνήθως εντελώς δωρεάν. Υπεύθυνοι για την καλλιέργεια είναι ως επί το πλείστον εργαζόμενοι σε προγράμματα κοινωφελούς εργασίας αλλά και εθελοντές. 

Τα παραγόμενα προϊόντα, στην πλειοψηφία τους, διατίθενται δωρεάν σε οικονομικά και κοινωνικά αδύναμες ομάδες ανθρώπων, όπως για παράδειγμα σε γηροκομεία, ορφανοτροφεία και άπορους.

Απαραίτητη προϋπόθεση και στις δύο περιπτώσεις είναι η καλλιέργεια των λαχανικών σύμφωνα με τις αρχές και τους κανόνες της βιολογικής γεωργίας.

Οφέλη - Πλεονεκτήματα

Τα θετικά του κοινοτικού κήπου σύμφωνα με την Αμερικανική Ένωση Κοινοτικής Κηπευτικής είναι τα εξής:

Βελτιώνει την ποιότητα ζωής των κατοίκων που βρίσκονται στον κήπο.

Αποτελεί καταλύτη για κοινοτική ανάπτυξη και ανάπτυξη των γειτονιών.

Ενθαρρύνει την κοινωνική αλληλεγγύη.

Ενθαρρύνει την αυτονομία.

Ομορφαίνει τις γειτονιές.

Παράγει θρεπτικό φαγητό.

Μειώνει τον οικογενειακό προϋπολογισμό για το φαγητό.

Δημιουργεί ευκαιρίες για αναψυχή, άσκηση, θεραπεία και εκπαίδευση.

Μειώνει την εγκληματικότητα.

Διατηρεί πράσινους χώρους.

Δημιουργεί ευκαιρίες εισοδήματος και οικονομικής ανάπτυξης.

Μειώνει τη ζέστη της πόλης από τους δρόμους και τα γκαράζ.

Παρέχει ευκαιρίες για διασυνδέσεις διαφόρων γενεών και πολιτισμών.


Επιπρόσθετα:

Προάγει τις αρχές της βιολογικής γεωργίας και ενισχύει τη γνώση γύρω από τα οφέλη της στο σύγχρονο άνθρωπο.

Παρεμβαίνουμε θετικά στο μικροκλίμα της περιοχής.

Προσφέρει κοινωνικό έργο διασφαλίζοντας την επιβίωση σε ένα σημαντικό αριθμό πολιτών που είναι άνεργοι ή συνταξιούχοι ή κοινωνικά αποκλεισμένοι.

Διαδραματίζει παιδαγωγικό ρόλο γύρω από την καλλιέργεια διαφόρων κηπευτικών και φέρνει σε επαφή με τη φύση τα παιδιά των πόλεων.

Τι πρέπει να προσέξουμε στους αστικούς λαχανόκηπους;

Κάτι που πρέπει οπωσδήποτε να λαμβάνουν υπόψη τους οι τοπικοί φορείς είναι η σοβαρή πιθανότητα επιβάρυνσης του εδάφους με βαρέα μέταλλα, τα οποία μπορούν να μεταφερθούν στα προϊόντα και εν συνεχεία στον ανθρώπινο οργανισμό.

Για το λόγο αυτό όταν οι λαχανόκηποι πρόκειται να δημιουργηθούν εντός του αστικού ιστού θα πρέπει προηγουμένως να γνωρίζουμε την προηγούμενη χρήση του αγροκτήματος και αν αυτό δεν είναι δυνατό θα πρέπει οπωσδήποτε να λαμβάνεται δείγμα εδάφους και, στη συνέχεια, να γίνονται οι απαραίτητες αναλύσεις έτσι ώστε να διαπιστωθεί αν η συγκέντρωση των βαρέων μετάλλων είναι εντός των επιτρεπτών ορίων.

Εάν υπάρχει οποιαδήποτε ένδειξη για προηγούμενη ρύπανση του εδάφους, προτείνεται η δημιουργία µιας υπερυψωµένης βάσης µε ανθεκτική επένδυση και στη συνέχεια το γέµισµά της µε καθαρό χώµα για την καλλιέργεια των λαχανικών.

Εάν η τοποθεσία του λαχανόκηπου βρίσκεται κοντά σε δρόµους υψηλής κυκλοφορίας, προτείνεται η δημιουργία φυσικών «αναχωμάτων» μέσω φυτεύσεων που θα απορροφούν τη σκόνη και τους ρύπους πριν φτάσουν στον λαχανόκηπο.

 Κι αυτό γιατί από την έρευνα των Γερμανών επιστημόνων διαπιστώθηκε ότι σε λαχανόκηπους οι οποίοι ήταν κοντά σε περιοχές με μεγάλη κίνηση, αλλά υπήρχαν «εμπόδια», όπως πυκνή βλάστηση ή ακόμα και κτήρια, μεταξύ του δρόμου και του κήπου, τα επίπεδα καδμίου, χρωμίου, μολύβδου και ψευδαργύρου στα λαχανικά ήταν αισθητά μειωμένα (Πηγή: http://www.solon.org.gr).

Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι πριν την εγκατάσταση κάποιου λαχανόκηπου θα πρέπει αρχικά να ληφθεί η υπόψη η γονιμότητα του εδάφους καθώς και τα ποιοτικά και χημικά χαρακτηριστικά του εδάφους, να οριστούν οι καταλληλότερες καλλιέργειες με βάση τον τύπο του εδάφους και του κλίματος της περιοχής και, στη συνέχεια, να γίνονται προσπάθειες βελτίωσης των καλλιεργήσιμων εδαφών με την προσθήκη βιολογικών λιπασμάτων.

Έτσι λοιπόν καταλαβαίνουμε ότι για τη δημιουργία κάποιου δημοτικού ή κοινωνικού λαχανόκηπου είναι απαραίτητο να γίνεται η κατάλληλη προετοιμασία και να λαμβάνουμε πάντα τις συμβουλές των ειδικών επιστημόνων γεωπόνων προκειμένου να επιτυγχάνονται οι κατάλληλες καλλιέργειες, ικανοποιητικές αποδόσεις αλλά προπαντός ασφαλή προϊόντα για την υγεία των καταναλωτών.

Επιτυχή παραδείγματα

Η χώρα μας έχει να περηφανεύεται το τελευταίο διάστημα σπουδαίες πρωτοβουλίες σχετικά με τη δημιουργία αστικών λαχανόκηπων. Λαμπρό παράδειγμα προς μίμηση αποτελεί ο λαχανόκηπος του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ο οποίος δημιουργήθηκε προς όφελος απλών πολιτών της ευρύτερης περιοχής της Θεσσαλονίκης. 

Όπως πολύ χαρακτηριστικά μας ενημέρωσαν οι αρμόδιοι του Α.Π.Θ. η ανταπόκριση του κόσμου στο κάλεσμα για αιτήσεις συμμετοχής ήταν πέρα από κάθε προσδοκία, αποτυπώνοντας τόσο την επιθυμία των πολιτών της Θεσσαλονίκης να παράγουν τα δικά τους βιολογικά αγνά προϊόντα, όσο δυστυχώς και των οικονομικών δυσκολιών που αντιμετωπίζουν πολλές οικογένειες σήμερα.

Οι 4.768 αιτήσεις που δέχθηκαν στις 18 ημέρες της περιόδου υποβολής τους τα δείχνει όλα!!! Έπειτα από δημόσια κλήρωση, προέκυψαν οι 400 τυχεροί δημότες στους οποίους παραχωρήθηκε συνολική έκταση 40 στρεμμάτων, δηλαδή 100 τ.μ. στον κάθε έναν από αυτούς.


Οι καλλιεργητές προμηθεύτηκαν δωρεάν σπόρους και λίγα σκευάσματα από εταιρείες ως χορηγία, κάποια σπορόφυτα διατέθηκαν σε χαμηλές τιμές από το βιολογικό αγρόκτημα του πανεπιστημίου, ενώ άλλα υλικά και σκευάσματα που χρειάστηκαν οι καλλιεργητές συγκεντρώθηκαν και με τον τρόπο αυτό πέτυχαν καλύτερες τιμές.

Από την πρώτη στιγμή υπήρχε διαρκής παρουσία φοιτητών και γεωπόνων οι οποίοι υποστήριζαν αλλά και ήλεγχαν τους καλλιεργητές σχετικά με την εφαρμογή των κανόνων της βιολογικής γεωργίας. Αξίζει να τονιστεί ότι βάση κανονισμού ο τελικός προορισμός των προϊόντων ήταν αποκλειστικά το οικογενειακό τραπέζι και απαγορεύτηκε η πώλησή τους.

Ο Δημοτικός Λαχανόκηπος της Λάρισας είναι ίσως το «υπόδειγμα» του εγχειρήματος από τους ελληνικούς δήμους, και δεν είναι τυχαίο το ότι πολλές αντιπροσωπείες τον επισκέπτονται προκειμένου να συμβουλευθούν τους αρμοδίους και να πάρουν τεχνογνωσία.

Έχει έκταση 22 στρεμμάτων, με αρχικό στόχο να παρέχει τη δυνατότητα σε ανέργους να καλλιεργήσουν μονοετείς βιολογικές καλλιέργειες, προκειμένου να εξασφαλίσουν προϊόντα για προσωπική και οικογενειακή χρήση. 

Στη δημοτική αυτή έκταση, διαμορφώθηκαν συνολικά 277 μικρά αγροτεμάχια, από τα οποία τα πρώτα 156 διατέθηκαν σε ανέργους. Στη συνέχεια, άλλα 60 δόθηκαν σε συνταξιούχους, ορισμένα άλλα σε ΚΑΠΗ και κάποια στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας για πειραματικούς σκοπούς και σε σχολεία. 

Η παραχώρηση εκ μέρους του δήμου έγινε εντελώς δωρεάν και οι απασχολούμενοι υπέγραψαν μία διετή σύμβαση με την αρμόδια Αρχή, με απαραίτητη προϋπόθεση οι καλλιέργειες να είναι βιολογικές και μονοετείς. Όλοι όσοι καλλιεργούν είναι υποχρεωμένοι να διαθέτουν το 10% της παραγωγής για το Κοινωνικό Παντοπωλείο.

Παρόμοιες δράσεις οργανώθηκαν ή οργανώνονται σε πολλούς Δήμους της χώρας, με πιο γνωστούς τους λαχανόκηπους του Δήμου Αμαρουσίου, Γλυφάδας, Πάτρας, Τρίπολης, Καλαμάτας, Τρικάλων, Βέροιας, Κομοτηνής, Δράμας, Αλεξανδρούπολης, Έδεσσας, Σερρών, Λέσβου κ.α.

Αναφορικά με τους κοινωνικούς λαχανόκηπους πρέπει να παραδεχθούμε ότι ακόμη βρίσκονται σε εμβρυικό στάδιο όμως αποτελεί ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο στο οποίο απαιτείται η σύμπραξη πολλών οργανώσεων, φορέων, συλλόγων και εθελοντών έτσι ώστε να μπορέσουν να έχουν την αποδοχή και την υποστήριξη της κοινωνίας. 

Ήδη οι μη κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ) «Δίκτυο Ερύμανθος» και «ΔΗΩ- Οργανισμός Ελέγχου και Πιστοποίησης Βιολογικών Προϊόντων», οι Δήμοι Καλαβρύτων και Αιγιαλείας, η Παγκαλαβρυτινή Ένωση και ο Δήμος Ολυμπίας συμπράττουν συνάπτοντας μνημόνιο συνεργασίας, με σκοπό τη πιλοτική προτυποποίηση βιολογικών καλλιεργειών σε σχολικούς κήπους και άλλες διαθέσιμες εκτάσεις στο Νομό Αχαΐας.

Τα προϊόντα που θα παραχθούν θα διατεθούν δωρεάν σε φιλανθρωπικές οργανώσεις, συλλόγους, κοινωνικά παντοπωλεία, συσσίτια, κ.λπ.

Ευχή όλων είναι η προσπάθεια αυτή να έχει και άλλους μιμητές έτσι ώστε να μπορέσει να παραχθεί κοινωνικό έργο. Η σύμπραξη σε καλές πρακτικές, όπως αυτή, μπορεί να ανακουφίσει και ταυτόχρονα να «ξυπνήσει» αξίες, αρχές και ευαισθησίες που όλοι λίγο ή πολύ κρύβουμε μέσα μας."

Κυριακή 14 Σεπτεμβρίου 2014

Η Παγκόσμια Πορεία των Λαών για το Κλίμα - Νέα Υόρκη 20 και 21 Σεπτεμβρίου

πηγή: ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

Εκατομμύρια πολίτες σε ολόκληρο τον κόσμο οργανώνονται για πρώτη φορά μεθοδικά, ώστε να στείλουν ηχηρό μήνυμα στους ισχυρούς του πλανήτη ότι ήρθε η ώρα να σταματήσουν τα παιχνίδια, να σταματήσουν να υπηρετούν συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα και να πάρουν, επιτέλους, δραστικές και δεσμευτικές αποφάσεις προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι δραματικές επιπτώσεις από την κλιματική αλλαγή.

Το ραντεβού για την Παγκόσμια Πορεία των Λαών για το Κλίμα είναι στις 20 και 21 Σεπτεμβρίου με επίκεντρο τη Νέα Υόρκη, την πόλη όπου δυο ημέρες αργότερα, στις 23 Σεπτεμβρίου, θα πραγματοποιηθεί μια από τις πιο κρίσιμες διασκέψεις των Ηνωμένων Εθνών για το κλίμα. Και είναι κρίσιμη, αφού ο ίδιος ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν έχει απευθύνει για μια ακόμα φορά δραματική έκκληση στους ηγέτες των ισχυρών χωρών του πλανήτη να μην κλείσουν τα μάτια σε μια φιλόδοξη παγκόσμια συμφωνία για τη μείωση των εκπομπών ρύπων που ευθύνονται για την κλιματική αλλαγή.

Για πρώτη φορά στην ιστορία του περιβαλλοντικού κινήματος, η κινητοποίηση έχει ξεφύγει από τα στενά όρια εκείνων που θεωρούνται «συνήθεις ύποπτοι», αφού στην κεντρική εκδήλωση - πορεία που θα πραγματοποιηθεί στη Νέα Υόρκη έχουν δηλώσει συμμετοχή πάνω από 1.000 επιχειρήσεις, σωματεία, σχολεία, πανεπιστήμια, περιβαλλοντικές οργανώσεις και κινήσεις πολιτών για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι μόνο μέσω του Avaaz (https://secure.avaaz.org/el/join_to_change_everything_rb/?pv=372&rc=fb) έχουν δηλώσει πως θα συμμετάσχουν στις εκδηλώσεις που θα πραγματοποιηθούν ανά τον κόσμο περισσότεροι από 380.000 πολίτες μέχρι που γράφονταν αυτές οι γραμμές, με τις εκτιμήσεις να κάνουν λόγο ότι θα ξεπεράσουν τους 500.000, ενώ χιλιάδες εκδηλώσεις έχουν προγραμματιστεί σε ολόκληρο τον κόσμο, από την Ευρώπη και τη Λατινική Αμερική μέχρι την Ωκεανία, την Αυστραλία, την Άπω Ανατολή και την Αφρική.

Στον χάρτη των εκδηλώσεων που έχει αναρτήσει η οργάνωση People Climate March, για τις 20-21 Σεπτεμβρίου, φιγουράρει και η Ελλάδα, όπου μέχρι στιγμής φαίνεται να έχουν προγραμματιστεί εκδηλώσεις σε 15 πόλεις. Η προσπάθεια που γίνεται, ακόμα κι αν δεν καταγράψει θεαματική συμμετοχή, είναι άκρως σημαντική, αφού έτσι κι αλλιώς η χώρα μας δεν έχει κουλτούρα κινητοποιήσεων σε θέματα περιβάλλοντος, με εξαίρεση πολύ μεγάλα γεγονότα σε συγκεκριμένες περιοχές που είχαν και έχουν να κάνουν με την ανάπτυξη καταστροφικών έργων, όπως για παράδειγμα στη Χαλκιδική με το μεταλλείο χρυσού.
Ας σταματήσουμε να σφυρίζουμε αδιάφορα για να επιβιώσουμε

Όπως επισημαίνουν οι διοργανωτές του People Climate March, κεντρικός στόχος της κινητοποίησης είναι να καταλάβουν εκείνοι που ευθύνονται με τις αποφάσεις τους για την κλιματική αλλαγή, αλλά και όσοι πολίτες επιμένουν να αμφισβητούν τους επιστήμονες και να αδιαφορούν, ότι ο πλανήτης βρίσκεται αντιμέτωπος με το μεγαλύτερο πολιτικό και οικονομικό πρόβλημα που έχει εμφανιστεί ποτέ. Γι’ αυτόν τον λόγο και οι διοργανωτές συνοδεύουν το κεντρικό αίτημα για δεσμευτική μείωση των εκπομπών των αερίων του θερμοκηπίου με δευτερεύοντα αιτήματα για μια οικονομία που θα λειτουργεί προς όφελος και όχι σε βάρος των πολιτών και του πλανήτη, για έναν κόσμο με αξιοπρεπείς θέσεις εργασίας, για έναν κόσμο με καθαρό αέρα, νερό και υγιείς πόλεις.

Η συνειδητοποίηση ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη έχει δραματικές επιπτώσεις στην οικονομία, τη γεωργική παραγωγή, την ασφάλεια τροφίμων, την αλιεία, τις υποδομές, τη δημόσια υγεία και το περιβάλλον είναι το «κλειδί» προκειμένου να πέσουν οι μύθοι που καλλιεργούν οι υμνητές – πολιτικοί και επιχειρηματίες – των βρόμικων καυσίμων, οι οποίοι προσπαθούν να πείσουν τους πολίτες ότι κάθε μέτρο κατά της κλιματικής αλλαγής είναι σε βάρος της ανάπτυξης, της οικονομίας και της τσέπης τους.

Και αυτό γιατί την ίδια ώρα που εκατομμύρια πολίτες σε ολόκληρο τον κόσμο έχουν αφυπνιστεί και κινητοποιούνται για το ζήτημα της κλιματικής αλλαγής, οι μεγάλοι ρυπαντές του πλανήτη σφυρίζουν αδιάφορα και αρνούνται να συνταχθούν με τις επισημάνσεις των επιστημόνων για τις πολιτικές αποφάσεις που πρέπει να ληφθούν. Είναι χαρακτηριστικό ότι περίπου δέκα ημέρες πριν από την κρίσιμη διάσκεψη του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη, δυο από τις χώρες που έχουν καταταχθεί στους «βρομιάρηδες» του πλανήτη, η Κίνα και η Ινδία, αναμένεται να απουσιάσουν από την Παγκόσμια Διάσκεψη.

Η Κίνα και η Ινδία αποτελούν την πρώτη και την τρίτη χώρα αντίστοιχα σε εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου παγκοσμίως και, όπως είναι φυσικό, η ενδεχόμενη απουσία τους από την Παγκόσμια Διάσκεψη θα αποδυναμώσει τις προσπάθειες για μια κατ’ αρχήν συμφωνία με στόχο το 2015 στο Παρίσι η παγκόσμια κοινότητα να δεσμευθεί σε μια συμφωνία με συγκεκριμένους στόχους και χρονοδιαγράμματα, που θα διαδεχθεί το Πρωτόκολλο του Κιότο και δεν θα αποτελεί ευχολόγιο.

Η απουσία των δυο αυτών χωρών θα αποτελέσει και άλλοθι προκειμένου και άλλες χώρες να αποφύγουν να δεσμευθούν πάνω σε συγκεκριμένα μέτρα, υποστηρίζοντας ότι εάν οι μεγάλοι ρυπαντές δεν συμφωνήσουν στη μείωση των εκπομπών των αερίων, τότε δεν υπάρχει λόγος άλλες χώρες – και συνολικά η Ε.Ε. – να πάρουν μονομερώς μέτρα, υποστηρίζοντας ανοήτως ότι μια τέτοια κατάληξη θα είναι σε βάρος των οικονομιών τους.

Αλλαγή στάσης παρατηρείται πάντως από τις ΗΠΑ, αφού ο Ομπάμα έχει δηλώσει ότι θα συμμετάσχει στην Παγκόσμια Διάσκεψη σε μια προσπάθεια να αλλάξει το προφίλ του, που έχει δεχθεί σοβαρό πλήγμα από τη δραματική αύξηση της εξόρυξης σχιστολιθικού αερίου, η οποία έχει οδηγήσει στη δημιουργία του πιο δυναμικού κινήματος πολιτών που έχει εμφανιστεί τα τελευταία χρόνια στις ΗΠΑ.

Να σημειωθεί ότι στις αρχές Ιουνίου ο Αμερικανός πρόεδρος παρουσίασε το νέο του πρόγραμμα για την κλιματική αλλαγή, που προβλέπει τη δέσμευση για μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου κατά 30% μέχρι το 2030, με χρόνο αναφοράς, όμως, όχι το 1990, αλλά το 2005.

Το νέο πρόγραμμα ανακοινώθηκε μετά τη δημοσίευση από τον Λευκό Οίκο της έκθεσης «Αποτίμηση του Εθνικού Κλίματος», στην οποία επισημαίνεται ότι «η κλιματική αλλαγή, που κάποτε τη θεωρούσαμε ζήτημα του μακρινού μέλλοντος, έχει εγκατασταθεί μόνιμα στο παρόν». Στην έκθεση προβάλλονται με δραματικό τρόπο οι επιπτώσεις που έχει επιφέρει στην οικονομία των ΗΠΑ η αλλαγή του κλίματος και αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι οι επιπτώσεις πλήττουν κάθε γωνιά και κάθε οικονομικό κλάδο, από τους παραγωγούς στρειδιών μέχρι τους παραγωγούς σιροπιού σφενδάμου!

Η νέα δέσμευση του Μπαράκ Ομπάμα δέχεται ισχυρές βολές από τους λεγόμενους αρνητές της κλιματικής αλλαγής, το πανίσχυρο λόμπι των βρόμικων καυσίμων, που έχει βρει ορκισμένους υποστηρικτές στους κόλπους των Ρεπουμπλικάνων και του Tea Party.

Κλειστά χαρτιά κρατούν επίσης οι Ρωσία, Καναδάς και Ιαπωνία, που έχουν αποχωρήσει από τη δεύτερη περίοδο εφαρμογής του Πρωτοκόλλου του Κιότο και οι παρατηρητές εκτιμούν ότι δύσκολα θα μπουν και πάλι στη διαδικασία δεσμευτικών μέτρων, αν μάλιστα επιμείνουν στην αρνητική στάση τους και άλλες χώρες.

Σήμα κινδύνου

Σύμμαχοι των πολιτών παραμένουν οι επιστήμονες που συνεχίζουν, αλλά χωρίς αποτέλεσμα, να εκπέμπουν σήμα κινδύνου εν όψει της Παγκόσμιας Διάσκεψης. Στα τέλη Αυγούστου, το πρακτορείο Bloomberg παρουσίασε το τελευταίο προσχέδιο της έκθεσης του ΟΗΕ για τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, σύμφωνα με το οποίο η μέση θερμοκρασία του πλανήτη αυξάνεται σε σχέση με το 1880 με ρυθμό γρηγορότερο από την αλλαγή του κλίματος που σηματοδότησε το τέλος της τελευταίας εποχής των παγετώνων πριν από περίπου 10.000 χρόνια.

Οι επιστήμονες, στις πιθανές συνέπειες της υπερθέρμανσης μεταξύ άλλων ανέφεραν την τήξη του στρώματος πάγου που καλύπτει τη Γροιλανδία, που θα προκαλέσει άνοδο της στάθμης της θάλασσας και θα απειλήσει παραθαλάσσιες πόλεις από το Μαϊάμι ώς την Μπανγκόκ, καθώς και νησιωτικά κράτη, όπως οι Μαλδίβες, το Κιριμπάτι και το Τουβαλού.

Οι συγγραφείς της έρευνας καταλήγουν με την προειδοποίηση ότι όσο καθυστερεί η απαραίτητη δράση τόσο αυξάνεται ο κίνδυνος από την κλιματική αλλαγή, ενώ το κόστος από τις επιπτώσεις μπορεί να αυξηθεί έως και κατά 44%!

Τα συμπεράσματα του προσχεδίου βρίσκονται στο ίδιο μήκος κύματος με τις επισημάνσεις που είχε κάνει η Διακυβερνητική Επιτροπή για την Αλλαγή του Κλίματος των Ηνωμένων Εθνών (IPCC) με έρευνά της, που δόθηκε στη δημοσιότητα πριν από μερικούς μήνες και συγκεκριμένα τον Μάρτιο.

Στην έκθεση αυτή, οι επιστήμονες της Διακυβερνητικής Επιτροπής επισήμαναν ότι κυρίαρχος στόχος παραμένει να καταφέρει η ανθρωπότητα να περιορίσει την υπερθέρμανση του πλανήτη κάτω από τους δυο βαθμούς Κελσίου σε σύγκριση με τα μέσα επίπεδα της προβιομηχανικής εποχής.

Για μια ακόμα φορά η Διακυβερνητική Επιτροπή για την Αλλαγή του Κλίματος των Ηνωμένων Εθνών τόνισε ότι αποτέλεσμα της εντεινόμενης υπερθέρμανσης του πλανήτη είναι τα προβλήματα της έλλειψης νερού, του αριθμού των μεγάλων πλημμυρών, της μετανάστευσης, της επισιτιστικής ανασφάλειας και της φτώχειας. Συγκεκριμένα, στην Αφρική ο όλο και αυξανόμενος αριθμός κατοίκων που δεν έχει πρόσβαση σε νερό συνδέεται άμεσα με την κλιματική αλλαγή, ενώ αντίστοιχο πρόβλημα θα αντιμετωπίσουν και οι χώρες της Λατινικής Αμερικής. Στην Ευρώπη, αντίθετα, οι επιπτώσεις της υπερθέρμανσης συνδέονται με την αύξηση των πλημμυρών που έχουν άμεση επίπτωση στις υποδομές, ενώ στην Ασία παρατηρείται αύξηση και των πλημμυρών αλλά και των ακραίων καυσώνων.

Οι επιστήμονες κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου και για την ασφάλεια των τροφίμων, αφού η κλιματική αλλαγή επηρεάζει άμεσα τη διαθεσιμότητα προκαλώντας αύξηση των τιμών των τροφίμων και δημιουργώντας νέους θύλακες φτώχειας.

5 τρισεκατομμύρια δολάρια απαιτούνται μέχρι το 2020 για τη χρηματοδότηση προγραμμάτων «καθαρής ενέργειας», ώστε να μετριαστούν οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής.

95% είναι, σύμφωνα με τον ΟΗΕ, η ευθύνη της ανθρώπινης δραστηριότητας για την υπερθέρμανση του πλανήτη.

30% όλων των ζωντανών οργανισμών θα απειληθούν με εξαφάνιση, σύμφωνα με το WWF, αν η άνοδος της μέσης θερμοκρασίας ξεπεράσει τους 1,5-2,5 βαθμούς Κελσίου.

τρισεκατομμύρια τόνοι είναι η ποσότητα των πάγων που έχουν λιώσει τα τελευταία 20 χρόνια στη Γροιλανδία και την Ανταρκτική.

50 εκατομμύρια είναι σήμερα ο αριθμός των μεταναστών λόγω κλιματικής αλλαγής
200 εκατομμύρια αναμένεται να φτάσει ο αριθμός των μεταναστών το 2050.

1.000 επιχειρήσεις, σωματεία, σχολεία, πανεπιστήμια, περιβαλλοντικές οργανώσεις και κινήσεις πολιτών έχουν δηλώσει συμμετοχή στην πορεία που θα πραγματοποιηθεί στις 21 Σεπτεμβρίου στη Νέα Υόρκη.

89% των ερωτηθέντων σε έρευνα των ΑΧΑ και Ipsos θεωρεί ότι η αύξηση των πλημμυρών οφείλεται στην κλιματική αλλαγή.

1/3 των ερωτηθέντων στην ίδια έρευνα δήλωσε ότι έχει ήδη πληγεί από την κλιματική αλλαγή ή ανησυχεί ότι θα επηρεαστεί από αυτή στο μέλλον.

1/4 των ερωτηθέντων (ΑΧΑ - Ipsos) σχετίζει την κλιματική αλλαγή με ενδεχόμενη υποχρεωτική αλλαγή δουλειάς ή τόπου διαμονής.

80% των Ευρωπαίων θεωρεί ότι η ανάληψη δράσης για την κλιματική αλλαγή μπορεί να τονώσει την οικονομία και την απασχόληση.

Δράσεις στην Ελλάδα

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα των διοργανωτών της Παγκόσμιας Πορείας των Λαών για το Κλίμα (http://peoplesclimate.org/), η Ελλάδα συγκαταλέγεται στις χώρες που έχουν προγραμματίσει εκδηλώσεις για τις 21 Σεπτεμβρίου. Στον χάρτη εμφανίζονται προγραμματισμένες εκδηλώσεις σε 15 περιοχές, μεταξύ των οποίων η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη, τα Ιωάννινα, η Καλαμάτα, το Άργος, η Καστοριά, τα Τρίκαλα, η Λάρισα, τα Χανιά, το Ηράκλειο, η Ιεράπετρα, η Ηλιούπολη και η Έδεσσα. Και επειδή μπορεί διάφοροι κακεντρεχείς να σχολιάσουν ότι στις εκδηλώσεις θα είναι «οι τρεις και ο κούκος», να επισημάνουμε ότι σε μια χώρα όπως η δική μας, όπου τα ζητήματα περιβάλλοντος συστηματικά υποβαθμίζονται, είναι σημαντικό και μόνο το γεγονός ότι υπάρχουν πολίτες που παρακολουθούν τα διεθνή ακτιβιστικά κινήματα και προσπαθούν έστω με μικρές δυνάμεις να ευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη. Άλλωστε σε μια χώρα που η κυβέρνησή της χαρακτηρίζεται από τον «πόλεμο» στις ΗΠΑ και την αποθέωση του πετρελαίου, του φυσικού αερίου και του LNG, ακόμα και οι συμβολικές ενέργειες είναι όαση στην πολιτική έρημο.

Παιχνίδια επιρροής

Η υποβάθμιση που επιχειρείται από τους ισχυρούς του πλανήτη στο θέμα της κλιματικής αλλαγής σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση που από το 2009 βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη είναι οι λόγοι που το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης στο θέμα της υπερθέρμανσης του πλανήτη έχει μειωθεί, σύμφωνα με έρευνες κοινής γνώμης που έχουν δει το φως της δημοσιότητας.

Η πρώτη έρευνα που εντόπισε τη μείωση του ενδιαφέροντος πραγματοποιήθηκε το 2013 από την εταιρεία GlobeScan Radar με τη συμμετοχή περίπου 23.000 πολιτών από 22 χώρες.

Σύμφωνα με τα στοιχεία, μόνο το 49% των ερωτηθέντων θεώρησε ως «πολύ σοβαρό» ζήτημα την κλιματική αλλαγή, ποσοστό πολύ μικρότερο από αυτό του 2009, όταν βρισκόταν στην αρχή της η χρηματοπιστωτική κρίση.

Οι ερευνητές επισήμαναν ότι, σύμφωνα με τις απαντήσεις των πολιτών, αν και τα στοιχεία της καταστροφής του περιβάλλοντος είναι αδιαμφισβήτητα,
η έρευνα δείχνει ότι η οικονομική κρίση και η έλλειψη ισχυρής πολιτικής βούλησης απομακρύνει την κοινή γνώμη από το πρόβλημα.

Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις που κλήθηκαν το 2013 να σχολιάσουν τα αποτελέσματα της έρευνας υπογράμμισαν ότι η έλλειψη πολιτικής βούλησης και η μη επίτευξη δεσμευτικών διεθνών συμφωνιών για τη μείωση της εκπομπής ρύπων επηρεάζουν σημαντικά την κοινή γνώμη, που θεωρεί ότι ένα θέμα δεν είναι τόσο σοβαρό από τη στιγμή που οι ισχυροί του πλανήτη δεν λαμβάνουν μέτρα.

Να σημειωθεί ότι και σε έρευνα του Ευρωβαρόμετρου, που είχε γίνει το 2011, μόνο το 51% των ερωτηθέντων είχε δηλώσει ότι πρόκειται είτε για το σοβαρότερο είτε για ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα.

Σάββατο 30 Αυγούστου 2014

ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΙ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΙ Πώς μπορούν να προωθηθούν, ιδιαίτερα στις νησιωτικές περιοχές της Ελλάδας

ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΙ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΙ
Πώς μπορούν να προωθηθούν, ιδιαίτερα στις νησιωτικές περιοχές της Ελλάδας

Ημερίδα, Σάββατο 06/09/2014, ώρα 10.30-14.30
Αίθουσα του Ιδρύματος Πρόκου, Απολλωνία, Σίφνος

Ο Ενεργειακός και ΑναπτυξιακόςΣυνεταιρισμός Σίφνου, η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Συνεταιρισμών και Ομίλων Πολιτών Παραγωγής Ενέργειας από Ανανεώσιμες Πηγές (RESCoop), το Ευρωπαϊκό Δίκτυο Νέων για τη Βιώσιμη Ενέργεια (SustainableEnergyYouthNetwork) και το γερμανικό πράσινο Ίδρυμα Χάινριχ Μπελ Ελλάδας σας καλούν να συμμετάσχετε στη διεθνή ημερίδα για την προώθηση των ενεργειακών συνεταιρισμών παραγωγής ενέργειας από ΑΠΕ στις νησιωτικές περιοχές της Ελλάδας.

Με τη συμμετοχή εισηγητών από την Ελλάδα και την υπόλοιπη Ευρώπη θα συζητηθούν οι αναγκαιότητες για τη μετάβαση σε μια εποχή χωρίς ορυκτά καύσιμα για λόγους κλιματικούς, ενεργειακούς, οικονομικούς και κοινωνικούς. Συγκεκριμένα θα παρουσιαστούν εμπειρίες ευρωπαϊκών ενεργειακών συνεταιρισμών και θα αναλυθούν οι προκλήσεις, οι δυσκολίες και οι ευκαιρίες προώθησής τους στον ευρωπαϊκό νότο, ιδιαίτερα στα ελληνικά νησιά. Επίσης, θα εξετασθούν οι δυνατότητες χρηματοδότησης των αναγκαίων επενδύσεων ενεργειακών συνεταιρισμών μέσω της αξιοποίησης καινοτόμων εργαλείων, αλλά και μέσα από τρέχοντα ευρωπαϊκά προγράμματα. Τέλος, μέλη του ευρωπαϊκού Δικτύου Νέων για τη Βιώσιμη Ενέργεια θα παρουσιάσουν τρόπους συμμετοχής της νεολαίας στην προώθηση ενεργειακών συνεταιριστικών πρακτικών.


Η συμμετοχή στην ημερίδα είναι ελεύθερη. Θα είναι στην ελληνική και αγγλική γλώσσα με διερμηνεία. Παρακαλείστε να δηλώσετε τη συμμετοχή σας στο τηλέφωνο 22840-31030 ή με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο (email) στο info@sifnosislandcoop.gr\

διαβάστε περισσότερα εδώ

Τρίτη 24 Ιουνίου 2014

Συνεταιριστική διαχείριση απορριμμάτων από τους πολίτες: Το παράδειγμα της Μυκόνου

Πηγή: moikonos.wordpress.com/
Απο:  enallaktikos.gr

Τον Μάρτιο του 2013 ξεκίνησε η δραστηριότητα του Κοινωνικού Συνεταιρισμού ΜΟΙΚΟΝΟΣ, που δραστηριοποιείται στο νησί της Μυκόνου και στοχεύει στην κοινωνική διαχείριση των απορριμμάτων (με έμφαση στην ανακύκλωση) από τους ίδιους τους πολίτες, "από τα κάτω", στον αντίποδα της ιδιωτικοποίησης, των χωματερών και των εργοστασίων καύσης.


Ο συνεταιρισμός λειτουργεί  με βάση τις αρχές της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας και της άμεσης δημοκρατίας.

Η διακήρυξη και η σημερινή δραστηριότητα του συνεταιρισμού ΜΟΙΚΟΝΟΣ παρουσιάζονται παρακάτω.

Η Διακήρυξη του Κοινωνικού Συνεταιρισμού ΜοικοΝΟΣ 

Ως κάτοικοι αυτού του τόπου και απέναντι σε ό,τι μας κατακλύζει καθημερινά αισθανόμαστε την ανάγκη να απευθυνθούμε σε εσάς, καταθέτοντας μία πρόταση που σκοπούς έχει να βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο της Μυκόνου, να υποστηρίξει με κάθε τρόπο την κοινωνία της και εν τέλει να αποτελέσει ένα νέο παράδειγμα οικολογικής και δημιουργικής αφύπνισης. Ως πολίτες της  Μυκόνου ανησυχούμε για την συνεχή υποβάθμιση της ποιότητας της ζωής στο νησί μας, με την καθημερινή απαξίωση του περιβάλλοντος και την σταδιακή εξάλειψη των κοινωνικών δομών του νησιού.

Ως  πολίτες αυτής της χώρας ανησυχούμε για την απουσία και την ανικανότητα του κράτους, με την λεηλασία του πλούτου και την ολομέτωπη επίθεση κατά  της κοινωνίας. Ως πολίτες του κόσμου ανησυχούμε για τη ραγδαία εξάπλωση της φτώχειας παγκοσμίως, με την κατασπατάληση πόρων και ενέργειας και με την βιβλικών διαστάσεων οικολογική καταστροφή. Τι μπορούμε να κάνουμε; Απέναντι σε όλα αυτά εμείς πιστεύουμε πως ο κάθε πολίτης μπορεί και οφείλει να πράξει τα μέγιστα ώστε ο τόπος που διαβιεί να είναι σε αρμονική συνύπαρξη με το περιβάλλον, εξασφαλίζοντας έτσι μια ισορροπημένη ανάπτυξη με σεβασμό στην φύση, πιστεύουμε πως ο κάθε πολίτης μπορεί και οφείλει να πράξει τα μέγιστα ώστε η πολιτεία στην οποία κοινωνεί να χαρακτηρίζεται από την αλληλεγγύη, την συνεργασία και την δημοκρατία.

Εμείς, οι πολίτες της Μυκόνου, αναλαμβάνουμε την πρωτοβουλία προτείνοντας και δημιουργώντας την Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση ΜΟΙΚΟΝΟΣ. Σκοπός της επιχείρησης είναι η προστασία του περιβάλλοντος, η αξιοποίηση κάθε μορφής καθαρής ενέργειας, διαθέσιμη στο νησί, προς όφελος αποκλειστικώς της κοινωνίας της Μυκόνου καθώς και η εμπέδωση του εθελοντισμού και της ισότιμης συμμετοχής.

Η επιχείρηση αποτελείται από όλους τους κατοίκους της Μυκόνου που συναποτελούν την Γενική Συνέλευση, το ανώτατο όργανο του συνεταιρισμού που αποφασίζει για την δράση της επιχείρησης και για τους κοινωνικούς φορείς στους οποίους θα διανέμονται αποκλειστικώς τα κέρδη της επιχείρησης. Ξεκινάμε το εγχείρημα με την ανακύκλωση στο νησί. Είναι γνωστό ότι στην Ελλάδα σήμερα, τα αστικά στερεά απορρίμματα καταλήγουν είτε σε ανεξέλεγκτες χωματερές είτε σε χώρους υγειονομικής ταφής απορριμμάτων.

Στη θέση αυτών, προωθείται πανελλαδικά η εγκατάσταση εργοστασίων καύσης των απορριμμάτων στα πλαίσια ιδιωτικοποίησης της διαχείρισης τους. Υπάρχει όμως μια επιστημονικά και θεσμικά διεθνώς αποδεκτή ιεράρχηση των μεθόδων διαχείρισης των απορριμμάτων, που αναδεικνύει τις λύσεις που ωφελούν την κοινωνία. Σύμφωνα με αυτήν, η σημερινή κατάσταση με τις χωματερές και τους ΧΥΤΑ αποτελεί την τελευταία και χειρότερη λύση διαχείρισης, ενώ η σχεδιαζόμενη με τα εργοστάσια καύσης αποτελεί την προτελευταία χειρότερη λύση από κοινωνική, οικονομική και περιβαλλοντική άποψη. Σύμφωνα με την ίδια ιεράρχηση, οι καλύτερες λύσεις κοινωνικά-οικονομικά-περιβαλλοντικά είναι με σειρά προτεραιότητας: 

1) η πρόληψη-μείωση, 2) η επαναχρησιμοποίηση και 3) η ανακύκλωση των απορριμμάτων. Οι τρεις αυτές λύσεις (σε συνδυασμό) είναι οι φθηνότερες, προστατεύουν το περιβάλλον, μπορούν να υλοποιηθούν από τις τοπικές κοινωνίες και τα οφέλη να τα καρπωθεί η κοινωνία.

Αυτό μπορεί να πραγματοποιηθεί με το μοντέλο δημόσιας-κοινωνικής διαχείρισης των απορριμμάτων, κατά το οποίο η συνολική διαχείριση (συμπεριλαμβανομένων των υποδομών) στηρίζεται στη συνεργασία μεταξύ δημόσιων φορέων (κράτος ή τοπική αυτοδιοίκηση), συνεταιρισμών (κοινωνικής αλληλέγγυας οικονομίας και άμεσης δημοκρατίας) και άλλων συλλογικοτήτων μιας κοινότητας, μια διαχείριση με το χαμηλότερο κόστος, με τις περισσότερες νέες θέσεις εργασίας, με την αποτελεσματικότερη προστασία του περιβάλλοντος και με κοινωνικά δίκαιη κατανομή του παραγόμενου πλούτου. Επομένως, Καλούμε τον κάθε πολίτη, το κάθε νοικοκυριό, τους επιχειρηματίες του νησιού να  διαχωρίζουν τα ανακυκλώσιμα προϊόντα στο σπίτι και στον χώρο εργασίας τους. 

Η Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση ΜΟΙΚΟΝΟΣ δεσμεύεται να περισυλλέγει τα ανακυκλώσιμα προϊόντα στην πηγή συμβάλλοντας στην καθαριότητα του νησιού Καλούμε τον κάθε πολίτη να συμμετέχει ως μέλος  στην Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση ΜΟΙΚΟΝΟΣ. Προσφέροντας για μία και μοναδική φορά ένα μικρό ποσό αποκτάς το δικαίωμα να αποφασίζεις εσύ ο ίδιος για τον πλούτο του τόπου σου. Καλούμε τον κάθε πολίτη να συνδράμει την προσπάθεια σπάζοντας τον φαύλο κύκλο της αδιαφορίας, κρατώντας την Μύκονο καθαρή, ενισχύοντας το τουριστικό κύρος του νησιού και υπερασπίζοντας την ανθρωπιά και την αξιοπρέπεια αυτού του  πανέμορφου τόπου. Είναι στο χέρι μας! 


Κυριακή 22 Ιουνίου 2014

Κριτική αποδόμηση του σχεδίου νόμου για την οριοθέτηση, διαχείριση και προστασία αιγιαλού και παραλίας

των Μαριλένας Ιατρίδου και Ελένης Πορτάλιου
πηγή: left.gr

Το σχέδιο νόμου για την «οριοθέτηση, διαχείριση» και κατ’ ευφημισμόν «προστασία αιγιαλού και παραλίας», που έχει συναντήσει τη γενική ελληνική και διεθνή κατακραυγή, οδηγεί σε μη αναστρέψιμη καταστροφή το παράλιο, παραλίμνιο και παραποτάμιο φυσικό και πολιτισμικό κεφάλαιο της χώρας, καθώς αίρει την κατά προτεραιότητα προστασία των οικοσυστημάτων, επιτρέποντας επεμβάσεις στο ανεπανάληπτο και πολύμορφο ελληνικό τοπίο, με την ιδιαίτερη ταυτότητα της βιοποικιλότητας, της εναλλαγής και της μικροκλίμακας.
Το σχέδιο νόμου καταργεί την απρόσκοπτη κοινωνική πρόσβαση στις περιοχές που αναφέρεται και οι οποίες αποτελούν δημόσια κτήση, δηλαδή κοινόχρηστα αγαθά, προσβάσιμα σε όλους τους πολίτες. Καταργεί, δηλαδή, ένα τρόπο κοινωνικής συμβίωσης/συλλογικής αναψυχής, που έχει διαμορφωθεί σε βάθος χρόνου και αφορά τα εκατομμύρια κατοίκων της χώρας.
Το σχέδιο νόμου παραδίδει στο ιδιωτικό κεφάλαιο προς εκμετάλλευση ένα φυσικό και πολιτισμικό πόρο ανυπολόγιστης αξίας, καθώς αυτός φέρει ιδιαίτερα, μοναδικά χαρακτηριστικά, που σε αρκετές περιπτώσεις έχουν οδηγήσει στη θεσμοθέτηση περιοχών ως εξαιρετικού φυσικού κάλλους. Με την επιτρεπόμενη εντατική εκμετάλλευση, οι παράλιες, παραλίμνιες και παραποτάμιες ζώνες πρόκειται ν’ αλλοιωθούν ως προς το φυσικό τους ανάγλυφο και να δομηθούν, οδηγώντας σε απρόσωπα και καταρρέοντα πρότυπα τουριστικής ανάπτυξης, μαζικού, all inclusive, τουρισμού (Τυνησία, Ισπανία) και σε φούσκα ακινήτων, δηλαδή σε πληθωρισμό εγκαταστάσεων διαμονής και αναψυχής.
Το σχέδιο νόμου έχει συνταχθεί κατά παράβαση των άρθρων 24 και 5 του Συντάγματος και των διεθνών υποχρεώσεων της χώρας για την προστασία των ακτών και του τοπίου, όπως είναι η σύμβαση της Βαρκελώνης , η οποία ισχύει ανεξαρτήτως αν έχει κυρωθεί με νόμο, και απαγορεύει τη δόμηση εντός 100 μ. παράλιας ζώνης.
Τίθεται το ερώτημα : γιατί χρειάζεται ένας νέος νόμος, όταν ο ισχύων 2971/2001 μπορεί να προστατεύει οριακά, με ορισμένες αναγκαίες προσθήκες, τον αιγιαλό και την παραλία, εφ’ όσον βέβαια εφαρμόζεται. Όπως γνωρίζουμε, όμως, η οικοδομική αυθαιρεσία, είναι εκτεταμένη και συνίσταται σε ιδιωτικά αυθαίρετα πάσης φύσεως και μεγέθους, σε κατάληψη από επιχειρηματίες τουρισμού και αναψυχής κοινοχρήστων ακτών, σε ιδιωτικές περιφράξεις παραλιών, σε νυχτερινά διασκεδαστήρια πάνω στο κύμα, σε ρύπανση υδάτινων πόρων και καταστροφή οικοσυστημάτων, κ.λπ.
Προάγγελος καταστροφικών «επενδύσεων» μαμούθ, στις οποίες η σημερινή κυβέρνηση ομνύει και τις προωθεί με το σχέδιο νόμου και τις Στρατηγικές Επενδύσεις μέσω ΤΑΙΠΕΔ, υπήρξαν οι ΠΟΤΑ (Πρότυπη Οργανωμένη Τουριστική Ανάπτυξη) στην Πύλο και στα Ιαματικά Λουτρά Κυλλήνης. Στην Πύλο ιδιωτικοποιήθηκαν τεράστιες εκτάσεις,  δημιουργήθηκε μια ισομεγέθης με την πόλη κλειστή τουριστική πόλη και επλήγη ο τοπικός τουρισμός μικρής κλίμακας , ο οποίος πρέπει, επίσης, να αναπτύσσεται τηρώντας όλους τους περιβαλλοντικούς και άλλους κανόνες προστασίας.
Ο ισχύων, λοιπόν, νόμος τροποποιείται όχι για να καλυφθούν υπαρκτά κενά αλλά για να εισαχθούν δυσμενέστερες διατάξεις που επιτρέπουν μαζική κερδοσκοπική εκμετάλλευση και αποκλειστική εκμίσθωση της δημόσιας κτήσης από επιχειρήσεις. Είναι χαρακτηριστικό των κινήτρων προώθησης του νομοσχεδίου ότι το εισάγει ο υπουργός Οικονομικών, ενώ αυτό πραγματεύεται θέματα που αφορούν κατά κύριο λόγο το ΥΠΕΚΑ.
Οι παραπάνω γενικές διαπιστώσεις συγκεκριμενοποιούνται στα αντίστοιχα άρθρα του σχεδίου νόμου που εξετάζονται στη συνέχεια.
ΑΡΘΡΟ 2 «Κυριότητα  και προορισμός αιγιαλού, παραλίας, παλαιού αιγιαλού, όχθης, παρόχθιας ζώνης και παλαιάς όχθης»
Με μικρές φραστικές αλλαγές στις γενικές αρχές του ισχύοντος νόμου αφαιρείται η κατά προτεραιότητα προστασία των οικοσυστημάτων, που αποτελεί βασικό στόχο της δημόσιας διαχείρισης, με ελάχιστες, για πολύ ειδικούς λόγους, εξαιρέσεις.
Επίσης, το άρθρο 2, εξαιρεί από τον ορισμό όχθεων και παρόχθιων ζωνών μεγάλο αριθμό λιμνών και ποταμών της χώρας, μικρότερης έκτασης και όχι μόνο. Στις εξαιρέσεις του άρθρου 2 αναφέρονται περιπτώσεις οι οποίες απορρέουν από σχετική υποχρέωση διεθνών συμβάσεων. Πρόκειται για τις μνημονιακές δεσμεύσεις της χώρας.
ΑΡΘΡΟ 6 «Υποχρεωτική χάραξη παραλίας»
Είναι απαράμιλλη η σπουδή με την οποία αντιμετωπίζεται «η έκδοση άδειας για την εκτέλεση εργασιών κατασκευής λιμενικών, βιομηχανικών και τουριστικών ή ιδιωτικών εν γένει έργων» ώστε, αν αυτή δεν έχει εκδοθεί εντός 2 μηνών, να θεωρείται αυτοδίκαια «η ύπαρξη ζώνης παραλίας πλάτους 10μ.». Δεδομένης της ισχύουσας γραφειοκρατίας και της υποβάθμισης ή ανυπαρξίας αρμόδιων υπηρεσιών, η παραλιακή ζώνη θα περιοριστεί σε πολλές περιπτώσεις στα 10μ.
ΑΡΘΡΑ 10,11,12 ΚΑΙ 13 ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ 
Εδώ περιλαμβάνονται τα επικίνδυνα επίμαχα σημεία - στόχοι της κυβερνητικής πολιτικής
ΑΡΘΡΟ 10 «Γενικές ρυθμίσεις για τις παραχωρήσεις»
Στο άρθρο 10 «επιτρέπεται η παραχώρηση της χρήσης αιγιαλού, κοινόχρηστης παραλίας, όχθης, κοινόχρηστης παρόχθιας ζώνης, πυθμένα και υδάτινου τμήματος θάλασσας και ποταμού με σκοπό την οικονομική τους αξιοποίηση και την εκτέλεση έργων, σύμφωνα με τις ειδικότερες διατάξεις των άρθρων 11,12,13. Η πρόσβαση του κοινού στις παραχωρούμενες εκτάσεις δεν είναι δεδομένη αλλά παρέχεται κατόπιν στάθμισης συμφερόντων». Αδιανόητο είναι, παρότι περιέχεται στο σχέδιο νόμου, το ότι στις παραχωρούμενες εκτάσεις μπορεί να περιλαμβάνονται «κηρυγμένοι αρχαιολογικοί χώροι, μνημεία, ιστορικοί τόποι ή προστατευόμενες περιβαλλοντικά περιοχές, τοπία ιδιαίτερου φυσικού κάλλους ή ευπαθή οικοσυστήματα, με σύμφωνη γνώμη των κατά περίπτωση αρμόδιων υπουργείων».
Πρόκειται για την ιδιωτική εκμετάλλευση των κατ’ εξοχήν μη δυνάμενων ν’ αξιοποιηθούν, λόγω της εξαιρετικής τους σημασίας, οικοσυστημάτων, πολιτιστικών και φυσικών μνημείων, τα οποία σε σύντομο χρονικό διάστημα θα καταστραφούν λόγω της ευπάθειας του χαρακτήρα τους και φυσικά δεν θα αναγεννηθούν από τις στάχτες τους.
ΑΡΘΡΟ 11 «Παραχώρηση απλής χρήσης αιγιαλού και παραλίας»
ΑΡΘΡΟ 12 «Παραχώρηση χρήσης για την εκτέλεση έργων»
Στο άρθρο 11 επιτρέπεται χωρίς κανένα περιορισμό χαρακτήρα και μεγέθους η παραχώρηση της απλής χρήσης αιγιαλού και κοινόχρηστης παραλίας «για την εξυπηρέτηση λουομένων ή την αναψυχή του κοινού», όπως και η παραχώρηση «τμημάτων αιγιαλού και κοινόχρηστης παραλίας σε πρόσωπα που εκμεταλλεύονται όμορες ξενοδοχειακές επιχειρήσεις, κατασκηνώσεις (κάμπινγκ) και καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος». Με τις παραχωρήσεις αυτές μπορεί να ιδιωτικοποιηθεί πλήρως η παραλία και η ελεύθερη πρόσβαση του κοινού σ’ αυτή ν’ απαγορευτεί. Δεν πρόκειται, όμως, μόνο γι’ αυτή την επίπτωση. Ορισμένοι θεωρούν ήπιες και αναστρέψιμες χρήσεις τα τραπεζοκαθίσματα, τις ξύλινες κατασκευές, τις ομπρέλες, τα υπαίθρια αναψυκτήρια, κ.λπ. Αυτό δεν είναι σωστό, γιατί όλη αυτή η συσσώρευση αστικών χρήσεων στο φυσικό τοπίο διαταράσσει τα ευπαθή οικοσυστήματα και οπωσδήποτε εγκαθιστά ένα τεχνητό στη θέση του φυσικού περιβάλλοντος.
Τα παραπάνω ισχύουν ομοίως για την προβλεπόμενη στο άρθρο 13 παραχώρηση «θαλάσσιου ή λιμναίου χώρου χωρίς παρέμβαση στον αιγιαλό ή την όχθη, για την τοποθέτηση α) πλωτών εξεδρών εμβαδού μέχρι 150 τ.μ., β) θαλάσσιων ή λιμναίων πάρκων αναψυχής έως και 1500 τ.μ. για την εξυπηρέτηση πολιτιστικών σκοπών ή ψυχαγωγίας των λουόμενων ή άλλων σκοπών που προβλέπονταν από ειδικές διατάξεις».
Όταν πηγαίνουμε στη φύση δεν χρειάζεται να καταναλώνουμε άσχετες με το περιβάλλον και προσφερόμενες με οικονομικό αντίκτυπο υπηρεσίες. Τα παιδιά για παράδειγμα παίζουν στη θάλασσα, δεν έχουν ανάγκη νεροτσουλήθρες ή ντίσνεϊλαντ πάνω στα κύματα. Εγκαταστάσεις όπως οι προβλεπόμενες παραπάνω πλήττουν βάναυσα την απόλαυση και την αισθητική του τοπίου, δημιουργώντας ανάλογα προβλήματα με αυτά που δημιουργούν οι λεγόμενες ήπιες κατασκευές.
Με το άρθρο 12 «παραχωρείται η χρήση αιγιαλού, παρακείμενης στον αιγιαλό ζώνης θάλασσας ή λιμνοθάλασσας πλάτους μέχρι 500 μ., όχθης, παρόχθιας ζώνης και υδάτινου στοιχείου ποταμών ή λιμνών που αναφέρει το άρθρο 2, σε φορείς του δημοσίου και ιδιωτικές επιχειρήσεις» για πάσης φύσεως σκοπούς είτε τέλεσης  έργων είτε για την εφαρμογή άλλων επιχειρηματικών σχεδίων. Είναι σίγουρο  ότι, ιδιαίτερα σε τουριστικές περιοχές, δεν θα υπάρξει ελεύθερη παραλία αλλά εν σειρά ιδιωτικές εγκαταστάσεις πάνω στο κύμα.
ΑΡΘΡΟ 13   «Ειδικές περιπτώσεις παραχώρησης»
Στο άρθρο 13 επιτρέπεται η παραχώρηση της χρήσης «νησίδων, υφάλων, σκοπέλων και αβαθών θαλάσσιων εκτάσεων και του συνεχόμενου αιγιαλού και της παραλίας για την εξυπηρέτηση σκοπών γεωργικών, κτηνοτροφικών, αλιευτικών, ναυταθλητικών, τουριστικών και εν γένει επιχειρηματικών». Είναι προφανές ότι τα παραπάνω, πλην ορισμένων παραγωγικών δραστηριοτήτων του πρωτογενούς τομέα που δεν αντιτίθενται στην ισορροπία των οικοσυστημάτων, θα διαταράξουν τα οικοσυστήματα και μπορεί να έχουν αλυσιδωτές επιπτώσεις στην αναπαραγωγή της ιχθυοπανίδας, στη διαμονή ζώων και πουλιών, στη βιοποικιλότητα και εν γένει την αναπαραγωγή φυσικών πόρων.
Στο άρθρο 13 επιτρέπεται, επίσης, «η επιχωμάτωση θαλάσσιου χώρου για την εξυπηρέτηση επιχειρήσεων που ασκούν σε όμορη με τον αιγιαλό έκταση επιχειρηματική δραστηριότητα τουριστικών μονάδων, η οποία έχει ενταχθεί στο θεσμικό πλαίσιο των στρατηγικών επενδύσεων» (περιοχές που παραχωρούνται από το ΤΑΙΠΕΔ ή εντάσσονται στο fast truck). Για κάθε ξενοδοχειακή κλίνη, η θάλασσα μπαζώνεται 5 τ.μ. Αυτό φαίνεται να φωτογραφίζει το Ελληνικό και άλλες γνωστές περιπτώσεις.
ΑΡΘΡΟ 15 «Νομιμοποίηση αυθαίρετων κατασκευών» 
«Έργα που κατασκευάστηκαν πριν την έναρξη ισχύος του νόμου στον αιγιαλό(!), την παραλία, ή τη θάλασσα, την όχθη, την παρόχθια ζώνη και το υδάτινο στοιχείο ποταμών και λιμνών που αναφέρονται στο άρθρο 2 μπορούν να νομιμοποιηθούν».
Αν συσχετίσουμε  την παραπάνω διάταξη με τις περιπτώσεις των αλλεπάλληλων κατά καιρούς νομιμοποιήσεων γενεών αυθαίρετων κατασκευών, είναι η πρώτη φορά που δεν εξαιρούνται οι κατασκευές τις οποίες  ορίζει το σχέδιο νόμου. Μια φορά στο παρελθόν υπήρξαν κατ’ εξαίρεση νομιμοποιήσεις κτισμάτων ειδικά του ΕΟΤ, που είχαν κατασκευαστεί, όμως, εντός μιας ορισμένης χρονικής περιόδου. Ο στόχος είναι εισπρακτικός, αν και ελλοχεύει ο κίνδυνος δικαστικής προσβολής της νομιμοποίησης. Επομένως, οι αυθαιρετούντες μικροϊδιοκτήτες δεν είναι σίγουρο ότι θα σπεύσουν, μετά και τις πρόσφατες εμπειρίες, να νομιμοποιήσουν τα αυθαίρετά τους. Σίγουρα όμως οι αυθαίρετοι επιχειρηματίες με τις παράνομες εγκαταστάσεις ξενοδοχείων, κέντρων αναψυχής κ.λπ. θα επιβραβευτούν και το πιθανότερο θα συνεχίσουν με νέες αυθαιρεσίες.  
ΑΡΘΡΟ 19 «Καθορισμός της ζώνης λιμένα»
Αν και κατ’ αρχήν «η χερσαία ζώνη κατ’ αρχήν δεν επιτρέπεται να επεκτείνεται πέρα από την πλησιέστερη ρυμοτομική γραμμή του εγκεκριμένου σχεδίου πόλης», αμέσως μετά θεσπίζονται εξαιρέσεις με «σύμφωνη γνώμη του ΥΠΕΚΑ». Η διάταξη αυτή δεν είναι αποδεκτή ιδίως για τα νησιά και τους παραδοσιακούς οικισμούς. Επίσης, επιτρέπεται «η περίφραξη ολόκληρης ή μέρους της οριοθετημένης χερσαίας ζώνης λιμένα». Η διάταξη αυτή είναι, επίσης, απαράδεκτη γιατί αίρει τον κοινόχρηστο χαρακτήρα του λιμένα.  

ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΑΖΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΑΠΟΣΥΡΣΗΣ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΝΟΜΟΥ 

Τούτων δεδομένων, το σχέδιο νόμου «για την οριοθέτηση, διαχείριση και προστασία αιγιαλού και παραλίας» είναι απαράδεκτο και πρέπει ν’ αποσυρθεί.
Ευτυχώς έχουν ευαισθητοποιηθεί πολλές δεκάδες περιβαλλοντικές, κοινωνικές, επιστημονικές οργανώσεις και χιλιάδες ενεργοί πολίτες σε όλη την Ελλάδα, που συντονίζονται στο Δίκτυο «ΠΑΡΑΛΙΕΣ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ». Το Δίκτυο γενικά και ειδικότερα η οργανωτική επιτροπή διαχέουν τη γνώση και την κριτική  πανελλαδικά, στηρίζουν τοπικές εκδηλώσεις, παράγουν έντυπο υλικό για διανομή, παρεμβαίνουν στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης,  κινητοποιούν τους πολίτες άλλων ευρωπαϊκών χωρών.
Σημαντικό μέσον πίεσης αποτελεί η συγκέντρωση υπογραφών που γίνεται μέσα από τις πλατφόρμες avaaz.org, change.org, Facebook. Ήδη οι υπογράφοντες πλησιάζουν τις 200.000 και ο στόχος είναι μισό εκατομμύριο. Ο Υπέρ-Μαραθώνιος «240 χιλιόμετρα για τον Αιγιαλό», που θα διεξαχθεί από τις 8 ως τις 12 Ιουλίου και συντονίζεται από το ραδιόφωνο 105,5 Στο Κόκκινο, προγραμματίζεται ήδη.
Στην ιστοσελίδα του Δικτύου θα αναρτώνται όλα τα στοιχεία και οι εκδηλώσεις ώστε να ενισχύονται οι κατά τόπους οργανωτές από περισσότερο κόσμο. Οι φορείς που προστίθενται στην αρχική λίστα μπορεί να υπογράφουν το κοινό ψήφισμα των ήδη περίπου 100 φορέων και να το διακινούν σε άλλους.

Τρίτη 10 Ιουνίου 2014

Η απειλή των μεταλλαγμένων

Του Πέτρου Μωραΐτη*
πηγή: ecoleft.gr


Ένα από τα πιο σημαντικά και όμως από τα λιγότερο προβεβλημένα ζητήματα  σε παγκόσμια κλίμακα είναι αυτό των Γενετικά Τροποποιημένων Οργανισμών  (ΓΤΟ ή κοινώς μεταλλαγμένα). Οι ΓΤΟ είναι τα προϊόντα της γενετικής μηχανικής, της επιστήμης δηλαδή που παρεμβαίνει στο γενετικό υλικό ενός οργανισμού, αλλάζοντας μόνιμα την “κωδικοποιημένη” πληροφορία που εγγράφεται εκεί και προσδίδοντας στον οργανισμό μια νέα ιδιότητα που δεν κατείχε προηγουμένως. Και αν αυτό δεν φαίνεται τόσο επικίνδυνο σε μια πρώτη ανάγνωση, η πραγματικότητα που διαμορφώνεται από τις ανθρώπινες αποφάσεις είναι εντελώς διαφορετική.
Αυτό δεν σημαίνει ότι όλες οι εφαρμογές της γενετικής μηχανικής είναι εξ ορισμού θετικές ή αρνητικές για τον άνθρωπο και τη φύση. Άλλες από τις εφαρμογές μπορούν να χαρακτηρισθούν ως ευεργετικές για τον άνθρωπο – και είναι εκείνες που δεν διαταράσσουν τη σχέση του με τη φύση και δεν προσβάλλουν την ισορροπία των οικοσυστημάτων- και άλλες χαρακτηρίζονται από μία διάθεση “διόρθωσης” της φύσης – και είναι εκείνες που εγκυμονούν τους μεγαλύτερους κινδύνους για τη βιωσιμότητα του πλανήτη και της ίδιας της ζωής.
Στη δεύτερη κατηγορία, αυτή των επικίνδυνων εφαρμογών, περίοπτη θέση κατέχει η βαριά βιομηχανία που ασχολείται με τον αγροδιατροφικό κλάδο. Πολυεθνικοί, απρόσωποι και πανίσχυροι οικονομικά κολοσσοί, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τη Monsanto, έχουν εστιάσει εδώ και 20 χρόνια στην αλυσίδα παραγωγής τροφίμων, ελέγχοντας ολοένα και στενότερα τη διαδικασία από το χωράφι και τις πρωτογενείς κτηνοτροφικές μονάδες έως και το πιάτο του καταναλωτή, επιθυμώντας έτσι να μεγιστοποιήσουν το κέρδος τους.
Η φύση και η έκταση του κειμένου δεν επιτρέπουν την αναλυτική επεξήγηση των κινδύνων που προκύπτουν από την εισαγωγή των Γενετικά Τροποποιημένων Οργανισμών στην τροφική αλυσίδα, θα γίνει λοιπόν μια μάλλον συνοπτική παρουσίασή τους, με την υποσημείωση ότι το διαδίκτυο βρίθει σχετικών αναλυτικών αναφορών και είναι πολύ εύκολη η αναζήτηση για όποιον ενδιαφέρεται να μάθει περισσότερα. Εν συντομία λοιπόν, οι σοβαρότατες και βάσιμες ενστάσεις που προκύπτουν έχουν να κάνουν με:
i)  Την επιστημονική αβεβαιότητα που επικρατεί γύρω από το ζήτημα, καθώς απουσιάζουν επιστημονικές μελέτες γύρω από τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις των μεταλλαγμένων οργανισμών στο περιβάλλον και στον άνθρωπο.
ii) Την εξάπλωση “μεταλλαγμένων” γονιδίων σε συγγενικά είδη, την ανάπτυξη δηλαδή νέων επιβλαβών ειδών, πιο ανθεκτικών απέναντι στη δράση ζιζανιοκτόνων ή αντιβιοτικών.
iii) Την επιμόλυνση των συμβατικών και βιολογικών καλλιεργειών.
iv)  Την έλλειψη σαφούς νομοθετικού πλαισίου σε εθνικό και διεθνές επίπεδο.
v)  Σε εθνικό επίπεδο, τις ιδιαιτερότητες της ασφυκτιούσας ελληνικής γεωργίας (Η καλλιέργεια των ΓΤΟ στη χώρα μας θα έχει τεράστιες συνέπειες για τα αγροτικά προϊόντα της φυτικής και ζωικής παραγωγής – η ελληνική γεωργία θα χάσει κάθε συγκριτικό πλεονέκτημα που μπορεί να έχει για αγροτικά προϊόντα ΠΟΠ, ετικέτας, ποιότητας κ.λπ.)
Στον αντίποδα, οι υποστηρικτές της καλλιέργειας των ΓΤΟ υποστήριξαν επί σειρά ετών την κοινωνική σκοπιά της εν λόγω επιλογής, ισχυριζόμενοι πως θα δώσει λύση στο πρόβλημα του παγκόσμιου επισιτισμού. Σήμερα, που είναι πλέον σαφές ότι το πρόβλημα του υποσιτισμού μεγάλου τμήματος του παγκόσμιου πληθυσμού δεν είναι ζήτημα επάρκειας διατροφικών πόρων, αλλά κατανομής τους, το επιχείρημα αυτό μοιάζει έωλο και γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι χρησιμοποιήθηκε απλά και μόνο για να καμφθούν οι αντιδράσεις της παγκόσμιας κοινής γνώμης.
Αυτό που θα πρέπει να τονιστεί είναι ότι το ζήτημα των μεταλλαγμένων δεν αποτελεί ένα αμιγώς επιστημονικό θέμα. Συνιστά κυρίως πολιτικό και κοινωνικό ζήτημα και, δευτερευόντως, επιστημονικό. . Η Ευρωπαϊκή Ένωση μέχρι τώρα ήταν σθεναρά αντίθετη στην καλλιέργεια τέτοιων οργανισμών. Δυστυχώς, ύστερα από τις ισχυρότατες πιέσεις του λόμπι των αγροχημικών και βιοτεχνολογικών επιχειρήσεων, η ΕΕ μοιάζει τον τελευταίο καιρό να υποχωρεί όλο και περισσότερο από τη θέση της αυτή, δημιουργώντας στους πολίτες έντονη ανησυχία. Στην κατεύθυνση αυτή –και ύστερα από μια απαράδεκτη εξ όσων φαίνεται πρόταση-πρωτοβουλία της Ελληνικής Προεδρίας, τα 28 κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης έδωσαν το «πράσινο φως» για την καλλιέργεια των Γενετικά Τροποποιημένων Οργανισμών εντός της επικράτειας των χωρών–μελών της, απόφαση που παραχωρεί στη βιομηχανία της βιοτεχνολογίας υπέρογκες εξουσίες εις βάρος του δημοσίου συμφέροντος. Σύμφωνα με την πρόταση, η προστατευτική “ομπρέλα” της ΕΕ σε ό,τι αφορά τη μη καλλιέργεια ΓΤΟ στα κράτη-μέλη της αίρεται και πλέον θα πρέπει η κάθε χώρα να αποφασίζει μόνη της, αντιμέτωπη με πανίσχυρα οικονομικά συμφέροντα που αρέσκονται σε διάφορες μορφές πιέσεων –που δυστυχώς συνήθως αποδίδουν.
Η απόφαση αυτή θα πρέπει να επικυρωθεί από τη Σύνοδο των Υπουργών Περιβάλλοντος της ΕΕ στις 12 Ιουνίου και θα πρέπει εν συνεχεία να πάρει έγκριση από το νέο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ως το τέλος του έτους. Είναι ανάγκη λοιπόν να υπάρξει μια άμεση αντίδραση από όλους τους πολίτες και τους εμπλεκόμενους φορείς, προκειμένου να ανατραπεί έστω και την τελευταία στιγμή η απόφαση και η Ελλάδα να μην υποστηρίξει μια πρόταση που ανοίγει την κερκόπορτα για την ευρεία καλλιέργεια των μεταλλαγμένων στα εδάφη της. Είναι επίσης ανάγκη οι αρμόδιοι υπουργοί κ.κ. Βενιζέλος, Μανιάτης και Τσαυτάρης να τοποθετηθούν άμεσα και να εξηγήσουν με σαφήνεια την άποψη της ελληνικής κυβέρνησης, καθώς και το πώς αντιλαμβάνονται την εκπεφρασμένη άποψη της ελληνικής κοινωνίας, η οποία θέλει τη χώρα μας ζώνη ελεύθερη από τα μεταλλαγμένα.
Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες και δυστυχώς όχι στην κατεύθυνση προστασίας της παγκόσμιας διατροφικής ασφάλειας. Οφείλουμε επαγρύπνηση και δράσεις αντίστασης απέναντι σε αντιδημοκρατικές αποφάσεις, οι οποίες προσπαθούν να εξυπηρετήσουν οικονομικά συμφέροντα απρόσωπων εταιρειών εις βάρος της δημόσιας υγείας, της βιοποικιλότητας και της αγροτικής οικονομίας.

Πέτρος Μωραΐτης
Βιολόγος–Περιβαλλοντολόγος

Πέμπτη 5 Ιουνίου 2014

Η κλιματική αλλαγή αγγίζει την Ελλάδα

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος δημοσιεύτηκε πανευρωπαϊκή έρευνα από την οποία προκύπτουν εφιαλτικά σενάρια για τη χώρα μας. Ούτε λίγο ούτε πολύ περιγράφει την Ελλάδα ως μια... μισοβυθισμένη έρημο μέχρι το . 

Του Τάσου Σαραντή
πηγή: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

Τον αντίκτυπο της κλιματικής αλλαγής στην Ελλάδα και τα τρωτά σημεία που θα προκύψουν για τη χώρα μας σε διαφορετικούς τομείς αποκαλύπτει πανευρωπαϊκή έρευνα της πρωτοβουλίας «Η Ευρώπη σε ένα μεταβαλλόμενο κλίμα». Κάποια από τα βασικά ευρήματα της έρευνας, που στηρίχτηκε στη διεθνή βιβλιογραφία, παρουσιάζονται με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος.

Ελληνικές ακτές

Η μήκους 15.000 χλμ. ακτογραμμή της Ελλάδας διαβρώνεται σχεδόν κατά το ένα τρίτο της (28,6%), ως επί το πλείστον λιγότερο από 10 μέτρα σε χρονικό διάστημα 20-30 ετών. Σε περίπτωση που η άνοδος της στάθμης της θάλασσας θα ανέρχεται έως 1,8 χιλιοστά ανά έτος, σχεδόν οι μισές ακτές του Αιγαίου θα είναι ιδιαίτερα ευάλωτες σε αυτήν και οι υπόλοιπες μετρίως ευάλωτες. Εντούτοις, στο ενδεχόμενο ανόδου της στάθμης της θάλασσας άνω των 3,5 χιλιοστών ανά έτος, σχεδόν όλα τα παράλια του Αιγαίου θα καταστούν ιδιαίτερα ευάλωτα.

Η μέση στάθμη της θάλασσας στη Μεσόγειο αναμένεται να αυξάνεται κατά 5 εκατοστά ανά δεκαετία. Ειδικότερα το επίπεδο της θάλασσας θα ανέβει περίπου 50 εκατοστά κατά μέσο όρο από το έτος 2100. Το Δέλτα του Νείλου, η Βενετία και η Θεσσαλονίκη φαίνεται να είναι οι πιο ευαίσθητες περιοχές της Μεσογείου.

Για τη Μεσόγειο πρόσφατα στοιχεία δείχνουν μια ραγδαία άνοδο της στάθμης των θαλασσών, μέχρι 20 χιλιοστά ανά έτος, στην ανατολική Μεσόγειο. Ο ρυθμός ανόδου της στάθμης της θάλασσας στο Αιγαίο Πέλαγος στα τέλη της δεκαετίας του 1990 έφτασε στην υψηλότερη τιμή των τελευταίων 30-40 χρόνων και συσχετίζεται με τη συνεχή αύξηση της θερμοκρασίας της επιφάνειας της θάλασσας πάνω από τη λεκάνη της Μεσογείου (0,12 βαθμούς Κελσίου ανά έτος στο ανατολικό τμήμα).

Σύμφωνα με το σενάριο, κατά το οποίο η στάθμη της θάλασσας θα αυξηθεί κατά μισό μέτρο το 2100, το 15% της σημερινής συνολικής έκτασης των παράκτιων υγρότοπων στην Ελλάδα αναμένεται να πλημμυρίσει. Οι εκτιμώμενες οικονομικές απώλειες από τη διάβρωση (για χρήσεις γης: αστική, τουριστική, υγρότοπων, δασών και της γεωργίας) στο σύνολο της ελληνικής επικράτειας για το 2100 ανέρχονται σε περίπου 356 εκατ. ευρώ για την άνοδο της στάθμης της θάλασσας κατά μισό μέτρο και σε 649 εκατ. για την άνοδο κατά ένα μέτρο.

Ξηρασία-δασικές πυρκαγιές

Για την Κρήτη, σύμφωνα με ένα πρώτο σενάριο, αναμένεται μείωση των βροχοπτώσεων και αύξηση της θερμοκρασίας για την περίοδο 2001-2100, με αποτέλεσμα τη μείωση της ροής κατά 18%-56%, τη μείωση της υγρασίας του εδάφους κατά 15%-34% και τη μείωση του όγκου της δεξαμενής των υπόγειων υδάτων κατά 22%-65%. Εντούτοις, σύμφωνα με ένα δεύτερο χειρότερο σενάριο, τα ποσοστά ανεβαίνουν έως και 98%, 109% και 81% για τη ροή, την υγρασία του εδάφους και τα υπόγεια ύδατα αντίστοιχα.

Οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις της ξηρασίας μπορεί να επιδεινωθούν από μη βιώσιμες τάσεις στη χρήση του νερού. Για παράδειγμα, ο όγκος του νερού στη λίμνη Υλίκη, περίπου 100 χλμ. βορειοανατολικά της Αθήνας, έχει μειωθεί στο ένα τρίτο του αρχικού μεγέθους του, εν μέρει εξαιτίας της σοβαρής ξηρασίας του 2000, αλλά και ως αποτέλεσμα της αύξησης της ζήτησης πόσιμου νερού. Ομοίως, η λίμνη Δοϊράνη, που βρίσκεται ανάμεσα στην Ελλάδα και την ΠΓΔ της Μακεδονίας, βρίσκεται σε κίνδυνο ξήρανσης, απειλώντας έτσι ένα από τα πλουσιότερα αποθέματα αλιείας εσωτερικών υδάτων στην Ευρώπη. Η ξηρασία ενδέχεται επίσης να αποδυναμώσει την αντίσταση ορισμένων ειδών φυτών και να αυξήσει την ευαισθησία τους σε δασικές πυρκαγιές, όπως συνέβη στη Σάμο το καλοκαίρι του 2000.

Ο μέσος αριθμός των πυρκαγιών και των καμένων εκτάσεων ήταν σημαντικά υψηλότερος στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της περιόδου 1978-1997, όταν η χώρα εισήλθε σε μια παρατεταμένη περίοδο ξηρασίας. Το καλοκαίρι του 2007 οι πυρκαγιές μεγάλης κλίμακας προκάλεσαν την απώλεια 67 ζωών, ενώ οι καμένες δασικές και γεωργικές εκτάσεις έφτασαν περίπου το 2% (190.836 εκτάρια) της συνολικής έκτασης της Ελλάδας.

Καύσωνες

Η μεταβολή στον αριθμό των ημερών με θερμοκρασία άνω των 35 βαθμών Κελσίου στις ελληνικές πόλεις -με επιπλέον 10 έως 20 ζεστές μέρες τον χρόνο- αναμένεται να έχει επίδραση δυσφορίας στον πληθυσμό τους. Ο αριθμός των ζεστών νυκτών ετησίως, με θερμοκρασία άνω των 20 βαθμών Κελσίου, αναμένεται να αυξηθεί περίπου κατά έναν επιπλέον μήνα ανά έτος. Περίπου 5 έως 15 επιπλέον ημέρες τον χρόνο θα απαιτείται χρήση κλιματιστικών, ενώ σχεδόν όλες οι αστικές περιοχές στην Ελλάδα θα χρησιμοποιούν τη θέρμανση κατά 15 ημέρες λιγότερο ανά έτος.

Γεωργία

Ανάλογα με το τμήμα της Ελλάδας που εξετάζεται και σύμφωνα με ένα σενάριο μεσαίων εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα για την περίοδο 2021-2050, το μέγιστο μήκος ξηρασίας (όταν οι βροχοπτώσεις είναι μικρότερες από 1 χιλιοστό ανά ημέρα) μπορεί να αυξηθεί κατά 10-20 ημέρες. Ο αριθμός των νυκτών με παγετό, που καθίσταται σημαντικός παράγοντας ιδίως για τις ευαίσθητες καλλιέργειες, όπως τα εσπεριδοειδή, πιθανώς θα μειωθεί κατά 10-15 ημέρες. Η απόδοση της παραγωγής αραβοσίτου στην Ελλάδα μπορεί να μειωθεί σημαντικά, λόγω της κλιματικής αλλαγής κατά 42%-60% στη Βόρεια Ελλάδα, 35%-47% στη δυτική και κεντρική Ελλάδα και 40%-52% στη νότια Ελλάδα.

Πέμπτη 29 Μαΐου 2014

Εγκρίθηκε η καλλιέργεια μεταλλαγμένων στην Ευρώπη

Στην καλλιέργεια των μεταλλαγμένων ειδών συμφώνησαν ομόφωνα τα κράτη μέλη της ΕΕ στη σύνοδο των μόνιμων αντιπροσώπων των 28 κρατών μελών της ΕΕ. Στη συμφωνία προβλέπεται πως κάθε χώρα που διαφωνεί θα μπορεί να απαγορεύει την καλλιέργεια γενετικά τροποποιημένων οργανισμών στα δικά της εδάφη.

πηγή: left.gr


Πολλοί επισημαίνουν πως το δικαίωμα απαγόρευσης στο εσωτερικό των χωρών αποτελεί το «καρότο» στην «εκστρατεία εισβολής» των μεταλλαγμένων στην Ευρώπη. Όπως είχε σημειώσει ο ευρωβουλευτής Κρίτωνας Αρσένης σε προηγούμενο ρεπορτάζ του Tvxs.gr για τους γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς, η απαγόρευση στο εσωτερικό των χωρών είναι «σαθρή» καθώς δεν βασίζεται σε λόγους υγείας ή περιβάλλοντος.
Ειδικότερα η κάθε χώρα έχει το δικαίωμα να απαγορεύσει την καλλιέργεια ενός γενετικά τροποποιημένου είδους σε όλη την επικράτειά της ή σε κάποια περιοχή για λόγους που δεν σχετίζονται με την υγεία και την προστασία του περιβάλλοντος, όπως για παράδειγμα για λόγους δημόσιας τάξης ή καθορισμού χρήσεων γης.
Ωστόσο πολλοί επισημαίνουν πως αυτοί οι λόγοι δεν είναι αντικειμενικοί και έτσι η κάθε εταιρεία μεταλλαγμένων μπορεί να προσφύγει στο δικαστήριο υποχρεώνοντας τελικά ένα κράτος να αποδεχτεί τους γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς. Παράλληλα, οι χώρες, βάσει της συμφωνίας, δεν έχουν το δικαίωμα να απαγορεύσουν τη διέλευση από το έδαφός τους των εγκεκριμένων γενετικά τροποποιημένων οργανισμών.
Η συμφωνία για τα μεταλλαγμένα, που προωθήθηκε από την Ελλάδα ως προεδρεύουσα χώρα, αναμένεται να επικυρωθεί στις 12 Ιουνίου στη σύνοδο των υπουργών Περιβάλλοντος στο Λουξεμβούργο. Μετά την έγκριση από τους υπουργούς η συμφωνία θα πρέπει να πάρει και το «πράσινο φως» από το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο μέχρι το τέλος του έτους.
Στην συμφωνία προβλέπεται πως όσα κράτη διαφωνούν με την καλλιέργεια γενετικά τροποποιημένων οργανισμών στο έδάφος τους θα μπορούν να προσφεύγουν στην Κομισιόν, η οποία με τη σειρά της θα ζητά από τις εταιρείες μεταλλαγμένων να αποκλείσουν τις εν λόγω χώρες από τα σχέδιά τους.
Γερμανία, Βρετανία και Γαλλία είχε εκφράσει αρχικά τις αντιρρήσεις τους για το νομικό πλαίσιο που τίθεται μέσω της συμφωνίας, σημειώνοντας ότι είναι πολύ ευνοϊκό για τις πολυεθνικές εταιρείες βιοτεχνολογίας. Ωστόσο το τελευταίο διάστημα και χωρίς να έχει γίνει κάποια τροποποίηση άλλαξαν στάση και τάχθηκαν υπέρ της πρότασης. Τελικά η μόνη χώρα που διαφώνησε μέχρι το τέλος με τη συμφωνία ήταν το Βέλγιο το οποίο απείχε από την ψηφοφορία.
Με τη συμφωνία ουσιαστικά ανοίγει ο δρόμος για την καλλιέργεια γενετικά τροποποιημένων οργανισμών στην Ευρώπη, αίτημα των πολυεθνικών εταιρειών μεταλλαγμένων σπόρων εδώ και μια 15ετία. Τα τελευταία χρόνια έχει εγκριθεί στην Ευρώπη η καλλιέργεια τεσσάρων μεταλλαγμένων σπόρων, ωστόσο μόνο το καλαμπόκι MON810 της Monsanto καλλιεργείται σήμερα, καθώς η καλλιέργεια των υπόλοιπων, δύο ειδών καλαμποκιού (ΒΤ176 και Τ25) και της πατάτας Amflora, εγκαταλείφθηκε
Υπό έγκριση είναι ακόμη επτά αιτήματα που αφορούν διάφορα είδη, όπως το καλαμπόκι TC1507 της Pioneer, θυγατρικής του αμερικανικού ομίλου DuPont.

Τετάρτη 5 Μαρτίου 2014

"Πράσινο φως" στα μεταλλαγμένα από την ελληνική προεδρία

πηγή: ΑΥΓΗ
Βρυξέλλες: Γ. ΔΑΡΑΤΟΣ
Έπεσε στο προχθεσινό συμβούλιο των υπουργών Περιβάλλοντος της Ένωσης το τείχος της απαγόρευσης των καλλιεργειών γενετικά τροποποιημένων οργανισμών (φυτών) στις χώρες - μέλη της Ένωσης.
Ύστερα από δεκατέσσερα χρόνια συζητήσεων και τέσσερα χρόνια παγώματος της σχετικής απόφασης, οι αρμόδιοι υπουργοί, υπό την προεδρία του Έλληνα ομολόγου τους Γιάννη Μανιάτη, πήραν, με σχετική εισήγηση της νεοφιλελεύθερης Κομισιόν, την πολιτική απόφαση να επιτρέψουν σε όσες κοινοτικές χώρες το επιθυμούν την καλλιέργεια Γενετικά Τροποποιημένων Οργανισμών. Όσες χώρες δεν θέλουν, έχουν τη δυνατότητα να επικαλεσθούν λόγους δημοσίας υγείας, δημόσιας τάξης, προστασίας του περιβάλλοντος, ακόμη και λόγους χωροταξίας, ώστε να απαγορευτούν οι καλλιέργειες αυτές.
Ο ΥΠΕΚΑ Γ. Μανιάτης προσπαθεί από προχθές να απαλύνει αυτή την απόφαση, που αναμένεται να υιοθετηθεί οριστικά γύρω στα τέλη τους έτους, προβάλλοντας το επιχείρημα ότι κάθε χώρα θα είναι πλέον ελεύθερη να αποφασίζει ποιοι Γ.Τ. Οργανισμοί θα επιτρέπει να καλλιεργούνται στο έδαφός της.
Αυτό που κρύβει επιμελώς ο Έλληνας ΥΠΕΚΑ, όμως, είναι πως, αν αρχίσουν τέτοιες καλλιέργειες σε κοινοτικές χώρες, θα είναι πρακτικά αδύνατον να εμποδιστεί η εισαγωγή μεταλλαγμένων φυτών και των προϊόντων τους στις άλλες κοινοτικές χώρες, που δεν επιθυμούν την κατανάλωση ΓΤΟ, είτε ως ζωοτροφές είτε ως τμήματα του περιεχομένου τροφίμων για τους ανθρώπους (αλεύρι, κονσέρβες, είδη ζαχαροπλαστικής, μπισκότα κ.λπ.).
Η κοινοτική συνθήκη επιβάλλει την ελεύθερη κυκλοφορία αγαθών / προϊόντων σε όλες ανεξαιρέτως τις κοινοτικές χώρες που δεν διαθέτουν κανένα μέσον άμυνας.

Απορρίφθηκε πρόταση - "φρένο" της Γαλλίας

Δεν ήταν η Ελλάδα, αλλά η Γαλλία που έκανε λογική αντιπρόταση στο Συμβούλιο Υπουργών ΠΕΚΑ, σύμφωνα με την θα έπρεπε να επιτραπεί η καλλιέργεια των μεταλλαγμένων σε δύο επίπεδα, πράγμα που θα επέτρεπε τον καλύτερο έλεγχο αυτών των καλλιεργειών. Συγκεκριμένα ο Γάλλος υπουργός πρότεινε την επίσημη εγγραφή των αιτήσεων καλλιέργειας ΓΤΟ που έχουν προηγουμένως εγκριθεί κατ' αρχήν από την Ένωση, σε λίστα, και μόνο στη συνέχεια να έχουν το δικαίωμα τα κράτη - μέλη να αποφασίζουν σε ποιους ΓΤΟ από τη συγκεκριμένη λίστα επιθυμούν να επιτρέψουν την καλλιέργεια, καθώς και ποιους από αυτούς απορρίπτουν.
Οι εταίροι της Γαλλίας, όμως, απέρριψαν τη λογική πρότασή της με το επιχείρημα ότι το σύστημα που προτείνει θα μπέρδευε ακόμη περισσότερο την κατάσταση και η επανεθνικοποίηση των σχετικών αποφάσεων καλλιέργειας θα μας έφερνε στην αρχή της διαπραγμάτευσης πολλά χρόνια πίσω.

Μόνο το Βέλγιο είπε "όχι"

Για να γνωρίζουν επιτέλους με ακρίβεια, τουλάχιστον οι αναγνώστες της "Αυγής", η Ελλάδα δεν εμφανίζεται μεταξύ των χωρών που δεν επιθυμούν την καλλιέργεια των Γ.Τ. Οργανισμών, αφού μόλις τέσσερις χώρες - μέλη ήταν μέχρι χθες αντίθετες σ' ένα καθεστώς εξαιρέσεων - απαλλαγών της υποχρέωσης για την καλλιέργειά τους στο έδαφός τους. Επρόκειτο για τη Μ. Βρετανία, τη Γαλλία, τη Γερμανία και το Βέλγιο. Αυτή η αναστέλλουσα μειοψηφία που, με το βέτο της, είχε μπλοκάρει στο παρελθόν τη λήψη κάθε απόφασης τινάχτηκε χθες στο αέρα.
Η Μεγάλη Βρετανία συμφώνησε με τη συμβιβαστική λύση, την οποία δεν πρόβαλε, όπως κακώς διαδίδεται, η ελληνική προεδρία, αλλά η Κομισιόν, διότι, κατ' αυτήν "δεν υπάρχουν, πλέον, σοβαροί λόγοι καθυστέρησής της στην πρόσβαση των ευρωπαϊκών αγορών στα γενετικά μεταλλαγμένα».
Η Γερμανία ανήγγειλε ότι εγκαταλείπει την απόλυτη απόρριψή της στην καλλιέργεια και εμπορία ΓΤΟ, αλλά θα επιδιώξει τώρα να διερευνήσει σε βάθος τι ακριβώς τη συμφέρει να κάνει σ' αυτή την περίπτωση. Έτσι η αλλαγή στάσης των Βρετανών και των Γερμανών ανοίγει διάπλατα την πόρτα για τη χωρίς εμπόδια καλλιέργεια μεταλλαγμένων στους αγρούς των χωρών της Κοινότητας, απόφαση για την οποία είχαν δουλέψει πολύ οι ενδιαφερόμενες πολυεθνικές, που την περίμεναν υπομονετικά δεκατέσσερα ολόκληρα χρόνια.
Μόνο το Βέλγιο αρνήθηκε κατηγορηματικά τη συμβιβαστική πρόταση που παρουσίασε η Κομισιόν, μέσω της ελληνικής προεδρίας, χωρίς όμως να αντιπροτείνει εναλλακτική στην πρόταση της Γαλλίας.
Έτσι, με τη συμβολή της Ελλάδας, στο πρόσωπο του αρμόδιου υπουργού της Γ. Μανιάτη, ανοίγει ο δρόμος για διαπραγματεύσεις μεταξύ του κάθε κράτους - μέλους με τις πολυεθνικές των μεταλλαγμένων φυτών ώστε να επιτραπεί η καλλιέργειά τους γενικώς ή σε συγκεκριμένα τμήματα της καλλιεργήσιμης επιφάνειάς τους.

Τα πρώτα μεταλλαγμένα

Υπενθυμίζεται ότι τέσσερις Γ.Τ. Οργανισμοί - φυτά έχουν λάβει την έγκριση καλλιέργειας τους στο ευρωπαϊκό έδαφος: το καλαμπόκι ΜΟΝ810 της αμερικανικής πολυεθνικής Monsanto, δύο ακόμη καλαμπόκια, το ΒΤ176 και Τ25, καθώς και μία ποικιλία πατάτας, η Αμφλόρα. Άλλες μεγάλες αμερικανικές πολυεθνικές τροφίμων, όπως η Ντοπόν ντε Νεμούρ, έχουν υποβάλει αιτήσεις έγκρισης για καλλιέργεια επτά ακόμη μεταλλαγμένων φυτικών οργανισμών.
Το ευρωπαϊκό οχυρό έπεσε όταν για κακή του τύχη προεδρεύων του Συμβουλίου των Υπουργών Περιβάλλοντος ήταν ο συμπατριώτης μας Γ. Μανιάτης.

Σάββατο 22 Φεβρουαρίου 2014

Μειώνω - Επαναχρησιμοποιώ - Ανακυκλώνω

πηγή: aegina-ecoenergy.blogspot.gr

Μειώνω - Επαναχρησιμοποιώ - Ανακυκλώνω

Με αυτό το σύνθημα, Μειώνω - Επαναχρησιμοποιώ - Ανακυκλώνω, 7 έως τώρα  εταιρείες συνεταιριστικές και λαϊκής βάσης ανακυκλώνουν τα απορρίματά τους , καθαρίζοντας το περιβάλλον και αποκομίζοντας οικονομικά οφέλη , για τους πολίτες και τις κοινωνίες! Ένα πρωτοποριακό οικολογικό εγχείρημα που προσφέρει διεξόδους ...πραγματικής ανάπτυξης στην πιο ζοφερή μεταπολεμική περίοδο στη χώρα μας . Η πατέντα είναι 100% ελληνική και απασχολεί ήδη πολλές περιοχές , αλλά και διεθνείς οργανώσεις και φορείς!
 Όπως θα φαντάζεστε ΔΕΝ απασχολεί την ελληνική πολιτεία ...Της αρκεί το εικονικό ...success story!
 Πρόκειται για :    την Λακωνική Βιοενεργειακή ΑΕ, στη Σπάρτη, την Αρκαδική Εναλλακτική ΑΕ,στην Τρίπολη, την ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ. «Καλλονή - Κελλιά», στην Τήνο, την αστικός μη κερδοσκοπικός συνεταιρισμός ΜοίκοΝΟΣ, στη Μύκονο, την ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ. της Πάτρας ,,την υπό ίδρυση ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ. στην Ικαρία (και την υπό ίδρυση ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ.  ΑΙΓΙΝΑ ΟΙΚΟ-ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ)
Οι αρχές της Λακωνικής Μεθόδου Διαχείρισης Απορριμάτων (ονομάστηκε έτσι από τον τόπο πρώτης εφαρμογής και τον εμπνευστή της ) είναι σημαντικό να βρίσκονται στα υπόψιν όλων μας, μιας και προσφέρουν την θεωρητική βάση για την εφαρμογή και ανάπτυξη και σε άλλες περιοχές. Και λόγω των συνθηκών που ζούμε αποτελεί μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για να πιστέψουμε ξανά πως μπορούμε να κάνουμε πολλά , ενωμένοι !

Εικόνες σαν και αυτήν συναντούμε παντού στην Ελλάδα ! Χάρη όμως σε ενεργούς πολίτες κάτι αλλάζει...

 
Θεμελιώδεις αρχές της μεθόδου  - Ο ρόλος του πολίτη - Ο ρόλος της Αυτοδιοίκησης

Τον «προηγούμενο αιώνα» τα απορρίμματα υλικά-προϊόντα, ονομάζονταν «σκουπίδια» και κύριο χαρακτηριστικό τους ήταν η απόρριψη τους σε σύμμεικτη μορφή (οργανικά, χαρτί, πλαστικά, γυαλί, μέταλλα, ξύλο, υφάσματα, αδρανή, τηγανέλαια κλπ.) χωρίς ή με ελάχιστη οικονομική ανταπόδοση ή κίνητρο από τη μεριά της Δημοτικής αρχής ή της Πολιτείας.

Σήμερα μπορούμε να σχεδιάζουμε, να επιχειρούμε και να εφαρμόζουμε τη διαχείριση αυτών των υλικών-προϊόντων μας στο επίπεδο του πολίτη, κατόχου και ιδιοκτήτη με την «Λακωνική μέθοδο» (Σπάρτη, Τρίπολη, Μύκονος, Τήνος κ.α.).

1η Θεμελιώδης Αρχή

 «Ο κάθε πολίτης, επιχείρηση και η κάθε εν γένει νόμιμη ανθρώπινη δραστηριότητα, παράγει σε καθημερινή βάση προϊόντα-απορρίμματα από ποικιλόμορφα υλικά.

Ο κάθε πολίτης, επιχείρηση και κάθε εν γένει -νόμιμη- ανθρώπινη δραστηριότητα από τη στιγμή που έχει διαχωρισμένα ή όχι τα διάφορα υλικά με σκοπό την απόρριψη (κοινώς «σκουπίδια»), είναι κάτοχος και φυσικά ιδιοκτήτης αυτών των προϊόντων-υλικών. Τα υλικά που κατέχει ο κάθε πολίτης δεν είναι απορρίμματα – απόβλητα αλλά χρήσιμα υλικά- προϊόντα με οικονομική, περιβαλλοντική και κοινωνική αξία και διάσταση.

Ουσιαστικά είναι προϊόντα μιας παραγωγικής οικιακής-αστικής ή και βιομηχανικής διαδικασίας όπου ο κάτοχος- ιδιοκτήτης τους έχει την νομική και ηθική υποχρέωση της διαχείρισης τους απέναντι στο περιβάλλον, την κοινωνία και την οικονομία.  Τα υλικά, όσο το δυνατόν πρέπει να αξιοποιούνται πάλι σαν πρώτες ύλες ή πηγές ενέργειας. Η Λακωνική Μέθοδος (διαχείρισης των απορριμμάτων-προϊόντων μας)

Στόχος και επιδίωξη της «Λακωνικής μεθόδου διαχείρισης των απορριμμάτων-προϊόντων μας» είναι πρώτα από όλα η διαμόρφωση της κοινωνικής νοοτροπίας πρόληψης παραγωγής απορριμμάτων αλλά και μηδενικών αποβλήτων.

Η «Λακωνική μέθοδος» δεν μπορεί να είναι επιλεκτική στη διαχείριση των διαφόρων ρευμάτων απορριμμάτων ή αποβλήτων. Οφείλει να προσπαθεί να διαχειριστεί όλα τα ρεύματα και να συμμετέχει όσο το δυνατό και εφικτό.

Η στενή έννοια του απορρίμματος και των συναφών εθνικών και ευρωπαϊκών νόμων έχουν εφαρμογή μόνο εάν και εφόσον τα υλικά– προϊόντα του πολίτη, συμπεριλαμβανομένου και του όποιου υπολείμματος, ΑΠΟΡΡΙΦΘΟΥΝ ή χαρακτηριστούν ΑΠΟΒΛΗΤΑ από τον ίδιο τον κάτοχο- ιδιοκτήτη τους.

Η προκρινόμενη μεθοδολογία/τεχνική διαχείρισης είναι η καθολική διαλογή στη πηγή των διαφόρων υλικών και συγκεκριμένα όσον αφορά τα ΑΣΑ σε ρεύμα οργανικών, ρεύμα χαρτιού, ρεύμα πλαστικών, ρεύμα μετάλλου, ρεύμα γυαλιού, ρεύμα ξύλου και ρεύμα ρούχων-υποδημάτων.

Ενθαρρύνεται η οικιακή κομποστοποίηση

Ειδικό ρεύμα συλλογής και αποκομιδής για τα τηγανέλαια απαιτείται και το υιοθετούμε. Το όποιο υπόλειμμα (RDF) θα χαρακτηρίζεται και θα διαχειρίζεται σαν υποπροϊόν της διαδικασίας των κυρίων ρευμάτων, με αντίστοιχες κατά ρεύμα επιλογές διαχείρισής και εκμετάλλευσης των, σύμφωνα με περιβαλλοντικά, κοινωνικά και οικονομικά κριτήρια. Ενεργειακή αξιοποίηση του υπολείμματος (RDF ή SRF) είναι εκτός της φιλοσοφίας της «Λακωνικής Μεθόδου». Ενεργειακά αλλά ταυτόχρονα περιβαλλοντικά και κοινωνικοοικονομικά αποδεκτή θεωρούμε ότι είναι μόνο η αξιοποίηση του βιοαερίου που παράγεται, εφόσον έχει προηγηθεί χωριστή συλλογή του βιοαποδομήσιμου κλάσματος των προϊόντων-απορριμμάτων.

2η Θεμελιώδης Αρχή

 Η ίδρυση, λειτουργία και όπου απαιτείται η αδειοδότηση των επιμέρους δράσεων διαφόρων νόμιμων επιχειρηματικών σχημάτων (ΑΕ, ΚοινΣυνΕπ., ΑσΜηΚερδΕπ., κλπ) με αποκλειστική συμμετοχή και συνεργασία σε αυτά των εγγεγραμμένων Δημοτών μιας Δημοτικής ή Περιφερειακής ενότητας ή και συνδυασμούς αυτών. Εξωτερικοί, μη εγγεγραμμένοι στο Δήμο, πιθανοί χρηματοδότες δεν έχουν κανένα δικαίωμα ψήφου. ΛΑΚΩΝΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟΣ –


Ο ρόλος της Αυτοδιοίκησης

Η δημοτική αρχή υπό το ισχύον καθεστώς και νομοθετικό πλαίσιο, έχει την δυνατότητα να επιτελέσει τον ακόλουθο ρόλο:
Καλεί τους εγγεγραμμένους Δημότες της ΚΑΤΑ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ να ιδρύσουν ΝΟΜΙΜΑ επιχειρηματικά σχήματα σύμφωνα με βασικές αρχές πολυσυμμετοχικότητας και κοινωνικής αντίληψης. (3η Θεμελιώδης Αρχή)

Τα νομικά εταιρικά -επιχειρηματικά σχήματα των δημοτών είναι υποχρεωμένα να αδειοδοτηθούν και να λειτουργήσουν νόμιμους χώρους διαχείρισης των ανωτέρω υλικών-προϊόντων τους. Αρχές όπως πρόληψη, επαναχρησιμοποίηση, ανακύκλωση και ελαχιστοποίηση του υπολείμματος είναι κοινοί και διαχρονικοί στόχοι όλων των εμπλεκομένων.

Η σχέση του κάθε εταιρικού σχήματος με τον ίδιο τον πολίτη είναι σχέση ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΗ (ο πολίτης) –ΠΑΡΟΧΟΥ (της εταιρείας των δημοτών). Η αποκομιδή πραγματοποιείται μέσω ενός (ήδη σχεδιασμένου) συστήματος αυστηρής ξεχωριστής διαλογής των διαφόρων υλικών προϊόντων στον τόπο που παράγονται (οικίες, εργοστάσια, βιοτεχνίες κλπ).   Θεωρητικά πολλαπλές εταιρείες (εγγεγραμμένων Δημοτών) μπορούν να λειτουργήσουν στον ίδιο Δήμο ή Περιφερειακή ενότητα.

Η Δημοτική Αρχή σαν υπεύθυνος φορέας και μετά από την εφαρμογή της προτεραιότητας και την έγκριση από τους Περιφερειακούς ή Τοπικούς ΦΟΔΣΑ, είναι υποχρεωμένη να ελέγχει και να υποστηρίξει τις δραστηριότητες της ή των εταιρειών στο γεωγραφικό χώρο δικαιοδοσίας της.

(4η Θεμελιώδης Αρχή)
Η οποιαδήποτε οικία, βιοτεχνία, εργοστάσιο ή χώρος με ανθρώπινη δραστηριότητα πρέπει υποχρεωτικά να εγγραφεί σε μια τουλάχιστον νόμιμα αδειοδοτημένη εταιρεία. Η προκρινόμενη μέθοδος πληρωμής είναι ή ελάχιστη πάγια μηνιαία συνδρομή με μέσο είσπραξης τον λογαριασμό κοινωφελούς υπηρεσίας.


Το επιπλέον κόστος της διαχείρισης θα κοστολογείται μέσω των προαγορασμένων και ειδικά προεκτυπωμένων πλαστικών ή βιοαποδομήσιμων σάκων με συγκεκριμένο βάρος, όγκο, χρώμα και υλικό αποκομιδής. Ειδικοί σεσημασμένοι κάδοι με κλειδωμένα καπάκια και οπές είναι επίσης μέσα αποκομιδής.

Η αποκομιδή και οι λοιπές λεπτομέρειες υπογράφονται σε ειδικό συμφωνητικό μεταξύ του εκάστοτε ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΗ (πολίτης)και ΠΑΡΟΧΟΥ (εταιρεία). Η Δημοτική Αρχή με «ειδική υπηρεσία» ελέγχει ότι όλοι οι χώροι δραστηριοτήτων (οικίες, εργοστάσια, βιοτεχνίες κλπ.) έχουν εγγραφεί τουλάχιστον σε μία εταιρεία.

(5η Θεμελιώδης Αρχή)
H  Δημοτική αρχή μετά την παρακράτηση συγκεκριμένου προκαθορισμένου και προσυμφωνημένου ποσού από την εταιρεία (πχ 5% επί των εισπράξεων) για την λειτουργία της υπηρεσίας της και τα διάφορα έξοδα, αποδίδει μηνιαίως το υπόλοιπο εισπραχθέν ποσό στην πάροχο εταιρεία.


Οι τυχόν παραβάτες μπορούν να δεχθούν πρόστιμο μόνο από την Δημοτική Αρχή αφού αποδεδειγμένα και βάσει συγκεκριμένης προσυμφωνημένης διαδικασίας με την εταιρεία προσκομιστούν τα απαραίτητα αποδεικτικά στοιχεία και μετά από δικαίωμα απολογίας του πολίτη–συνδρομητή ή όχι.

Σε περίπτωση που κατόπιν του «καλέσματος προτεραιότητας από τη Δημοτική Αρχή» δεν είναι δυνατόν η διαχείριση των προϊόντων –απορριμμάτων των δημοτών να πραγματοποιηθεί μέσω της «Λακωνικής Μεθόδου», τότε και μόνο τότε δύναται η Δημοτική Αρχή να προσφύγει όπως και είναι υπόχρεη, σε διαχείριση χωρίς την άμεση συμμετοχή του πολίτη.

Τότε και μόνο τότε δύναται η Δημοτική αρχή να εφαρμόσει λύσεις μέσω διαγωνισμών για την νόμιμη βέλτιστη λύση της διαχείρισης των προϊόντων-υλικών–απορριμμάτων των δημοτών της.

ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ - ΕΝΝΟΙΕΣ

Δεν υφίσταται και δεν αναφέρεται σε νομικό έγγραφο η αποκλειστική αρμοδιότητα ή αποκλειστική υποχρέωση των ΦΟΔΣΑ ή Δήμων για διαχείριση των ΑΣΑ.

Υπόχρεος εκ του νόμου δεν σημαίνει αποκλειστικός υπόχρεος. Το σύνταγμα όπου ρητά απαγορεύει το διευκρινίζει. (πχ περίπτωση Ίδρυσης Ιδιωτικών Πανεπιστημίων). για πληροφορίες: Σταύρος Αργυρόπουλος, 6944 961034, stavrosarg@gmail.com


Αυτή η ωραία εικόνα , οπου απορρίμματα είχαν συγκεντρωθεί απο πολίτες , είχαν διαχωριστεί στη πηγή και είχαν λάβει σχετικό αντίτιμο γιαυτό παρουσιάστηκε πρώτα το 2011 στην Σπάρτη ! Ήταν το νερό που κύλησε το αυλάκι...Η κρίση είναι και στο μυαλό!


Οι χώροι είναι καθαροί σαν μαγαζιών, ενώ οι πολίτες μέτοχοι του Συνεταιρισμού Μοίκονος με την ενεργητικότητα, την συμμετοχή τους και την φρεσκάδα τους πραγματικά κάνουν την διαφορά!

Στην Τρίπολη οι εγκαταστάσεις φανερώνουν την καθημερινή έντονη λειτουργία , την δραστηριοποίηση , που βλέπαμε σε επιχειρήσεις αλοίμονο ...πολύ παλιά ! Κάτι νέο γεννιέται απο τις στάχτες και είναι 100% ελληνικό !

http://aegina-ecoenergy.blogspot.gr

Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2014

Παγκόσμια ημέρα Υγρότοπων – 2 Φεβρουαρίου 2014

πηγή: ertopen.gr

Οι "Φίλοι της Φύσης", με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια ημέρα Υγρότοπων – 2 Φεβρουαρίου 2014, έδωσαν στη δημοσιότητα την ακόλουθη ανακοίνωση:

«Οι πρόγονοί μας είναι οι θάλασσες, οι στεριές, ο αέρας,  η μολόχα, το μυρμήγκι, οι ξέρες, τα βράχια, υπήρξαν πριν από εμάς, ύστερα ήρθε ο άνθρωπος, αυτά όμως είναι η φύση… να μαθαίνουμε να δημιουργούμε, να συνδημιουργούμε … σεβόμενοι τη φύση, την πλάση, που σήμερα την καταστρέφουμε…» +Χρίστος Τσολάκης
Με το παραπάνω απόσπασμα από την ομιλία του μεγάλου δασκάλου +Χρίστου Τσολάκη τελείωνε η ανακοίνωση των Φίλων της Φύσης (ΦτΦ) για την Παγκόσμια Ημέρα Υγρο(βιο)τόπων πέρσι (2013).
Το ίδιο κείμενο επιλέξαμε ως προμετωπίδα της ανακοίνωσης του 2014 που μπήκε με τη μεγάλη νίκη του οικολογικού κινήματος και των τοπικών κοινωνιών, που κατάφεραν  μετά από είκοσι χρόνια αγώνων σε όλα τα επίπεδα (κινηματικό, νομικό, τεχνικό, πολιτικό, κοινοβουλευτικό) να αποτρέψουν την εκτροπή του Αχελώου, σύμφωνα με την τελευταία απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας. Ένας εικοσάχρονος αγώνας «Ενάντια στης Φύσης τη λεηλασία», ενάντια στη λογική της υπέρμετρης και στρεβλής «ανάπτυξης» χωρίς κανόνες.

Το 2014 έχει καθιερωθεί από τον ΟΗΕ ως το Διεθνές Έτος της οικογενειακής γεωργίας, γι αυτό και το διεθνές σύνθημα για την 2α Φεβρουαρίου είναι «Υγρότοποι και Γεωργία: Συνεργασία για την ανάπτυξη».
Από πολλούς, και στη χώρα μας όπως στη Θεσσαλία, οι υγρό(βιο)τοποι έχουν συχνά θεωρηθεί ως εμπόδιο για τη γεωργία αλλά και για την κατοικία και έτσι αρκετές λίμνες, ρυάκια, έλη κ.λπ. έχουν μπαζωθεί ή έχουν αποξηρανθεί, ιδιαίτερα  σε Πελοπόννησο, Χαλκιδική, Αττική, ενώ κάποια άλλα ρυπαίνονται (όπως π.χ. η Λίμνη Κουμουνδούρου) και γενικότερα απαξιώνονται. Πολλά ποτάμια όπως ο Αχελώος, ο Αλφειός, ο Καλαμάς κ.α. δέχονται μεγάλες πιέσεις από παράλογες ανθρώπινες δραστηριότητες (ο Αλφειός κινδυνεύει να γίνει χωματερή).

Γράφαμε πέρσι ότι «Στη Μακεδονία από το 1930 οκτώ εσωτερικές Λίμνες και τα ? των υγροτόπων αποξηράνθηκαν από την ανθρώπινη παρέμβαση. Η προβολή του αιτήματος για τον επαναπλημμυρισμό των αποξηραμένων Λιμνών και υγροτόπων στη χώρα μας θα είναι ένας από τους πρώτους στόχους των ΦΙΛΩΝ της ΦΥΣΗΣ.» Φέτος συμπληρώνουμε «Από τα 700 ποτάμια, ρέματα στο λεκανοπέδιο της Αθήνας απέμειναν μόνο 50». Η αιτία το αλόγιστο «κέρδος» και η αδιαφορία για τη φύση.

Η Ελληνική φύση που διαθέτει:
- 6.000 διαφορετικά είδη χλωρίδας,
- 440 περίπου είδη ορνιθοπανίδας (100 από τα οποία είναι απειλούμενα, ενώ τα 17 κινδυνεύουν να εξαφανιστούν) και
- πλούσιους οικοτόπους,
υποβαθμίζεται χωρίς σημαντικές αντιστάσεις από τους πολίτες και χωρίς ουσιαστική φροντίδα από τις υπηρεσίες του κράτους.

Οι ΦτΦ για το 2014 θα εντείνουν τις προσπάθειες τους για  τη «διατήρηση της Υγείας» αλλά και την αποκατάσταση των υποβαθμισμένων υγροτόπων, θα υποστηρίξουν προσπάθειες για τον επαναπλημυρισμό λιμνών και ελών (π.χ. Λίμνη Μουριάς στην Ηλεία και έλος Ψάθας), θα συμβάλλουν στην καταγραφή και τη διατήρηση των μικροοργανισμών και κάθε μορφής ζωής στους υγροτόπους, στις πηγές και στα ρυάκια.

Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρακολουθούμε και συμμετέχουμε στην έρευνα για τη  σύνταξη της «Στρατηγικής για τους Υγροτόπους της Αττικής» που υλοποιείται στο πλαίσιο του έργου Εδαφικής Συνεργασίας των χωρών της Νοτιοανατολικής Ευρώπης «Integrating Climate Change into Planning -ORIENTGATE».
Οι λίμνες Μαραθώνα, Κουμουνδούρου, Βουλιαγμένης και Αγ. Τριάδας, οι παράκτιοι υγρότοποι Σκάλας Ωρωπού, Σχοινιά, Βραυρώνας, Μπεξίζας, Λαυρίου, Λούτσας, Βουρκαρίου Μεγάρων, Ψάθας, ο Ασωπός, ο Κηφισός, ο Ιλισός, τα ρέματα της Πικροδάφνης και της Ραφήνας, η Αλυκή της Αναβύσσου, είναι από τους εναπομείναντες υγροτόπους της Αττικής.